Wskaźnik dostępności linii technologicznej obliczamy według wzoru: (Czas rzeczywistego działania / Czas planowany) x 100%. W tym przypadku czas planowany wynosi 30 dni roboczych, co przekłada się na 30 dni x 8 godzin = 240 godzin. Awarie maszyn spowodowały 6 dni postoju, co oznacza 6 dni x 8 godzin = 48 godzin przestoju. Czas rzeczywistego działania wynosi więc 240 godzin - 48 godzin = 192 godziny. Podstawiając do wzoru, otrzymujemy: (192 / 240) x 100% = 80%. Wskaźnik dostępności jest kluczowym parametrem w zarządzaniu produkcją, pozwalającym na ocenę efektywności wykorzystania zasobów. W praktyce, warto monitorować ten wskaźnik, aby identyfikować potencjalne problemy z maszynami i planować odpowiednie działania prewencyjne, co w dłuższym okresie zwiększa wydajność i redukuje koszty operacyjne.
Jednym z typowych błędów przy obliczaniu wskaźnika dostępności jest zrozumienie pojęcia 'dostępności' w kontekście czasu pracy maszyny. Odpowiedzi sugerujące 120%, 25% i 20% wynikają z błędnych założeń dotyczących sposobu obliczania wskaźnika. Na przykład, 120% jest zupełnie niemożliwe, ponieważ wartość ta przekracza 100%, co oznaczałoby, że maszyna pracuje dłużej, niż jest to fizycznie możliwe, co jest logicznie nieuzasadnione. Wskaźnik dostępności nie może przekraczać 100%, jako że oznacza on stosunek czasu działania do całkowitego czasu planowanego. Odpowiedzi 25% i 20% mogą wynikać z błędnego zrozumienia przerw w produkcji. Należy pamiętać, że dostępność mierzy nie tylko czas, ale również efektywność działania, a wartość 80% uznawana jest w branży za dobry wynik, świadczący o solidnej organizacji pracy oraz dobrze funkcjonujących systemach utrzymania ruchu. Kluczowe jest, aby przy obliczeniach brać pod uwagę tylko rzeczywisty czas pracy maszyn, a wszelkie przestoje traktować jako czynniki obniżające ten wskaźnik. Warto również zwrócić uwagę na dobre praktyki w zakresie planowania konserwacji maszyn, które mogą znacząco wpłynąć na zwiększenie dostępności linii technologicznej.