Zastosowanie metody FIFO (First In, First Out) w wycenie rozchodu towaru polega na przyjęciu, że najpierw z magazynu wydawane są towary, które zostały zakupione jako pierwsze. W tym przypadku, przy rozchodzie wynoszącym 5700 sztuk, najpierw uwzględniamy 1200 sztuk zakupionych po 4,00 zł, co daje wartość 4800,00 zł. Następnie, 3200 sztuk po 4,50 zł, co daje dodatkowe 14400,00 zł. Na koniec wydajemy 1100 sztuk po 5,00 zł, co daje 5500,00 zł. Suma wartości rozchodu to 4800,00 zł + 14400,00 zł + 5500,00 zł, co daje 24 700,00 zł. Metoda FIFO jest szeroko stosowana w praktyce magazynowej, ponieważ pozwala na lepsze zarządzanie zapasami oraz zgodność z normami rachunkowości, które preferują wycenę według rzeczywistych kosztów zakupu. Zastosowanie FIFO pomaga również w optymalizacji procesów logistycznych i minimalizacji strat związanych z przestarzałymi towarami.
Wybierając odpowiedź 25 900,00 zł, można nieodpowiednio zinterpretować zasady metody FIFO. Taka wartość rozchodu może wynikać z niepoprawnego zsumowania wartości jednostkowych towarów bez uwzględnienia kolejności ich wydania. W przypadku metody FIFO, kluczowe jest, aby najpierw wykorzystać te jednostki, które zostały zakupione najwcześniej. Przy założeniu, że wartość jednostek jest stała, można popełnić błąd, sumując wszystkie wartości jednostkowe towarów bez ich odpowiedniej selekcji według daty zakupu. Przykładowo, przy pierwszym wydaniu 1200 sztuk po 4,00 zł oraz następnych 3200 po 4,50 zł, nie uwzględnienie tej kolejności prowadzi do zafałszowania całkowitej wartości rozchodu. Odpowiedzi 24 150,00 zł oraz 27 500,00 zł również mogą sugerować błędne podejścia do obliczeń, takie jak złą interpretację ilości wydanego towaru lub pomyłki przy przeliczeniach. W praktyce, tego rodzaju błędy mogą prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych oraz problemów z ewidencją magazynową. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do wyceny rozchodu, dokładnie zrozumieć zasady metodologii FIFO oraz przeanalizować każdy krok procesu wyceny.
