Aby obliczyć ilość płyty potrzebnej do wytworzenia planowanych 5 000 sztuk skrzyń, należy najpierw określić całkowitą wymaganą powierzchnię. W tym przypadku, do produkcji 5 000 sztuk skrzyń potrzebne jest 2 500 m2 płyty. W magazynie mamy już 1 000 m2, a dodatkowo w toku produkcji znajduje się 800 m2. Zatem łączna dostępna powierzchnia wynosi 1 800 m2 (1 000 m2 + 800 m2). Pozostaje zatem obliczyć, ile jeszcze płyty musimy zamówić: 2 500 m2 - 1 800 m2 = 700 m2. Zamówienie tej ilości płyty jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania zapasami oraz praktykami optymalizacji produkcji, co pozwala na minimalizowanie kosztów związanych z nadwyżkami materiałów. Właściwe planowanie zapasów jest kluczowe dla uniknięcia opóźnień w produkcji oraz zapewnienia ciągłości procesów.
Wybierając odpowiedzi inne niż 700 m2, pojawiają się typowe błędy myślowe związane z analizą dostępnych zasobów i planowaniem produkcji. Na przykład, wybór 500 m2 może sugerować, że nie uwzględniono całkowitych wymagań produkcyjnych, co prowadzi do niedoszacowania potrzeb. Ustalając, że potrzeba jedynie 1200 m2, można dojść do wniosku, iż w toku produkcji znajdująca się płyta jest wystarczająca, ignorując fakt, że jest jej za mało, co skutkowałoby brakiem materiałów lub opóźnieniami. Z kolei wskazanie 1500 m2 jako potrzebnej ilości może wynikać z błędnego zrozumienia całkowitych zapasów, co z kolei prowadzi do nadmiernych zamówień, a tym samym zwiększenia kosztów operacyjnych. Istotne jest zrozumienie, że optymalne zarządzanie materiałami opiera się na dokładnych obliczeniach oraz realistycznym oszacowaniu zapotrzebowania, co jest kluczowe w praktykach zarządzania łańcuchem dostaw. Dlatego kluczowe jest, aby przy podejmowaniu decyzji o zamówieniach materiałów kierować się zarówno aktualnymi danymi o stanie zapasów, jak i rzeczywistymi potrzebami produkcyjnymi.