Poprawna odpowiedź to 50 m2, ponieważ do wytworzenia 500 sztuk skrzyń potrzebne jest 250 m2 płyty. Z tego wynika, że na jedną skrzynkę przypada 0,5 m2 płyty. Po wydaniu 100 m2 płyty pozostało 150 m2 (100 m2 w magazynie + 50 m2 pozostałych po produkcji). W związku z tym, aby osiągnąć planowaną produkcję 500 sztuk, należy zamówić jeszcze 50 m2. W praktyce, przy planowaniu produkcji, dobrze jest uwzględnić rezerwy materiałowe, a także potencjalne straty na etapie produkcji, co może pomóc uniknąć przestojów wynikających z niedoboru materiałów. W branży produkcyjnej standardem jest zawsze analizowanie zapotrzebowania na materiały i ich dostępności, co pozwala na efektywne zarządzanie procesem produkcyjnym. Dobrą praktyką jest także systematyczne monitorowanie stanów magazynowych oraz przewidywanie przyszłego zapotrzebowania na podstawie analizy historycznej. Wiedza ta jest kluczowa dla optymalizacji procesu produkcyjnego i minimalizacji kosztów.
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z błędnej analizy zapotrzebowania na materiały. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 25 m2 lub 100 m2 nie uwzględniają pełnej dostępności materiałów ani całkowitego zapotrzebowania na płyty do produkcji skrzyń. Rezygnacja z uwzględnienia zapasów magazynowych prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ wydana ilość płyty (100 m2) i dostępne zapasy (100 m2) mogą dać łącznie 200 m2, co wciąż nie pokrywa całkowitego zapotrzebowania. Natomiast wybór 200 m2 jest również nieprawidłowy, ponieważ przekracza ilość niezbędną do osiągnięcia planowanej produkcji, co może prowadzić do nieefektywnego gospodarowania zasobami oraz zwiększania kosztów produkcji. W procesie podejmowania decyzji dotyczących zamówień materiałowych istotne jest, aby dokładnie określić zapotrzebowanie i dostępność, a także unikać nadmiernego zamawiania, które może prowadzić do strat finansowych. Efektywne planowanie produkcji powinno opierać się na realistycznych analizach, które uwzględniają zarówno aktualne stany magazynowe, jak i przyszłe potrzeby produkcyjne.