Odpowiedź 390 szt. jest prawidłowa, ponieważ minimalna wielkość produkcji w kwietniu powinna uwzględniać prognozowaną sprzedaż oraz stan zapasów wyrobów gotowych. Proces obliczania prognozowanej sprzedaży opiera się na średniej arytmetycznej sprzedaży z trzech poprzednich miesięcy, co jest standardową praktyką w zarządzaniu łańcuchem dostaw. Przykładowo, jeśli sprzedaż w miesiącach wcześniejszych wynosiła odpowiednio 300, 400 i 500 szt., to średnia wyniesie 400 szt. Zatem, mając na początku kwietnia 120 szt. w zapasie, należy obliczyć minimalną produkcję jako: prognozowana sprzedaż (400 szt.) minus stan zapasów (120 szt.), co daje 280 szt. Jednak ze względu na inne czynniki, jak wzrost popytu, bezpieczeństwo zapasów czy sezonowość, warto przewidzieć wyższą produkcję, dlatego odpowiedź 390 szt. uwzględnia te zmienne. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w planowaniu produkcji i pozwala na zminimalizowanie ryzyka braków towarowych.
Wybór innej opcji jako odpowiedzi na pytanie wskazuje na szereg błędnych założeń i nieporozumień dotyczących podstawowych zasad prognozowania i zarządzania zapasami. Na przykład, wybierając odpowiedź 510 szt., można sugerować, że cała ilość sprzedaży musi być pokrywana wyłącznie przez produkcję, co może prowadzić do nadprodukcji i generowania zbędnych zapasów. W rzeczywistości, odpowiednia analiza powinna brać pod uwagę nie tylko prognozowaną sprzedaż, ale również aktualny stan magazynowy. Wybór 630 szt. również sugeruje, że zakłada się zbyt dużą produkcję, co może spowodować, że przedsiębiorstwo nie będzie w stanie skutecznie zarządzać swoimi zasobami i może prowadzić do dodatkowych kosztów przechowywania. Odpowiedź 1 530 szt. jest całkowicie błędna, ponieważ wskazuje na skrajną nadprodukcję, która nie jest zgodna z zasadami efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw. Niezrozumienie, że produkcja powinna być dostosowana do rzeczywistego zapotrzebowania, może prowadzić do poważnych problemów w przedsiębiorstwie, jak np. przestoje, które skutkują stratami finansowymi. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że dobra praktyka polega na uwzględnieniu zapasów i prognozowanej sprzedaży, co pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych i minimalizację ryzyka nadprodukcji.
