Przedsiębiorstwo produkcyjne planuje wyeliminować koszty związane z magazynowaniem podzespołów. W tym celu powinno zastosować metodę ustalania wielkości dostaw
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'partia na partię' jest poprawna, ponieważ w kontekście eliminacji kosztów magazynowania, metoda ta pozwala na dostosowanie wielkości dostaw do bieżących potrzeb produkcyjnych. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorstwo zamawia podzespoły tylko wtedy, gdy są one niezbędne do produkcji, co znacząco redukuje koszty związane z przechowywaniem zapasów. Dobrą praktyką w zarządzaniu łańcuchem dostaw jest stosowanie Just-in-Time (JIT), co jest zgodne z metodą partii na partię. Podobne podejście można zaobserwować w wielu nowoczesnych przedsiębiorstwach produkcyjnych, gdzie optymalizacja kosztów i efektywność operacyjna są kluczowe. Przykładem może być fabryka, która zredukowała swoje zapasy o 30% dzięki wdrożeniu strategii dostaw partia na partię, co przełożyło się na mniejsze koszty magazynowe i zwiększoną elastyczność w reagowaniu na zmiany popytu.
Wybór metody stałej wielkości dostaw nie jest odpowiedni w kontekście eliminacji kosztów magazynowania, ponieważ wiąże się z utrzymywaniem zapasów na stałym poziomie, co może prowadzić do nadmiernych kosztów związanych z przechowywaniem podzespołów. Takie podejście często skutkuje sytuacjami, w których przedsiębiorstwo zamawia ilości, które mogą nie być natychmiast potrzebne, co powoduje, że część zamówionych towarów leży na magazynie, generując dodatkowe koszty. Metoda maksymalnej dostawy również nie sprzyja redukcji kosztów, ponieważ wiąże się z zamawianiem większych ilości, co może prowadzić do nadwyżek zapasów i ryzyka przestarzałości komponentów. Z kolei stała częstotliwość dostaw, mimo że może wydawać się korzystna, nie uwzględnia zmieniających się potrzeb produkcyjnych i może prowadzić do sytuacji, w której przedsiębiorstwo otrzymuje podzespoły, które nie są w danym momencie potrzebne, co w efekcie zwiększa koszty magazynowania. Wszelkie podejścia, które nie dostosowują dostaw do rzeczywistych potrzeb produkcji, mogą skutkować nieefektywnością, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania łańcuchem dostaw.