Model sztafetowy jest szczególnie efektywnym rozwiązaniem w logistyce, kiedy towary są transportowane z jednego punktu do drugiego przez szereg punktów przeładunkowych. W tym modelu duże środki transportu, takie jak ciężarówki czy kontenery, dostarczają ładunek do centrów logistycznych, gdzie następuje przeładunek na mniejsze jednostki, które następnie dostarczają towary bezpośrednio do odbiorców. Przykładem zastosowania modelu sztafetowego może być dystrybucja paczek w miastach, gdzie dużymi pojazdami przewozi się paczki do lokalnych centrów, a następnie mniejsze pojazdy, takie jak rowery dostawcze czy vany, zajmują się dostarczeniem paczek bezpośrednio do klientów. Taki system pozwala na efektywne zarządzanie flotą transportową, optymalizację kosztów oraz zwiększenie elastyczności dostaw. W praktyce, model sztafetowy jest zgodny z zasadami dostaw „just in time”, które mają na celu minimalizację czasu przechowywania towarów oraz zwiększenie efektywności procesów logistycznych.
Pomimo tego, że modele transportowe w logistyce są istotne dla efektywnego dostarczania towarów, koncepcje, które nie uwzględniają modelu sztafetowego, są niewłaściwe w kontekście opisanego pytania. Model obwodowy zakłada, że transport odbywa się w formie zamkniętej pętli, co nie pozwala na efektywne przeładowanie towarów, a raczej skupia się na stałej trasie, co w praktyce ogranicza elastyczność i reakcję na zmieniające się potrzeby klientów. Model promienisty, z kolei, koncentruje się na centralnym punkcie dostaw, skąd towary są rozprowadzane w promieniu, co może prowadzić do nieefektywnego rozdzielania ładunków oraz zwiększonego czasu dostawy. Model wahadłowy to podejście, które polega na regularnym kursowaniu między dwoma punktami, co sprawdza się w przypadku stałych tras, ale nie pozwala na sprawne przetwarzanie różnych ładunków w punktach przeładunkowych. W praktyce, wybór odpowiedniego modelu transportu powinien opierać się na analizie specyfiki łańcucha dostaw, potrzeb klientów oraz charakterystyki przewożonych towarów, co oznacza, że ignorowanie modelu sztafetowego w tym kontekście prowadzi do mylnych wniosków i nieoptymalnych rozwiązań.