Pierwszy egzemplarz międzynarodowego drogowego listu przewozowego, znanego jako CMR, jest kluczowym dokumentem w międzynarodowym przewozie drogowym. Jego głównym celem jest dokumentowanie transakcji przewozu towarów pomiędzy nadawcą a przewoźnikiem. Oryginał listu przewozowego jest przeznaczony dla nadawcy, który używa go jako dowodu zawarcia umowy przewozu oraz jako dokumentu wymagającego w przypadku ewentualnych reklamacji czy sporów. Przykładowo, nadawca może potrzebować tego dokumentu, aby wykazać, że towar został przekazany przewoźnikowi w odpowiednim stanie i ilości. Zgodnie z międzynarodowymi standardami, szczególnie zgodnie z Konwencją CMR, nadawca ma prawo i obowiązek do otrzymania oryginału listu przewozowego, co zapewnia mu ochronę prawną. W praktyce każda strona transakcji musi znać i rozumieć znaczenie tego dokumentu, aby móc skutecznie zarządzać logistyką i transportem.
Niepoprawny wybór odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia roli, jaką odgrywają poszczególne podmioty w procesie przewozu. Przewoźnik, choć kluczowy w realizacji transportu, nie jest bezpośrednim odbiorcą oryginału listu przewozowego. Otrzymuje on kopię dokumentu, co jest zgodne z dobrą praktyką, jednak nie jest to oryginał. Odbiorca towaru z kolei, mimo że ma prawo do informacji o transporcie, również nie dostaje oryginału listu przewozowego, który jest właściwie dokumentem związanym z nadawcą. Urząd celny z kolei wymaga dokumentacji związanej z transportem, jednak jego rola koncentruje się na kontroli towarów w kontekście przepisów celnych, a nie na otrzymywaniu oryginału listu przewozowego. Niezrozumienie tych ról może prowadzić do błędnych założeń o tym, kto powinien otrzymać oryginał dokumentu, co może z kolei wpłynąć na efektywność procesów logistycznych i ewentualne problemy w zakresie zgodności z przepisami. Współpraca pomiędzy nadawcą, przewoźnikiem, odbiorcą a urzędami celnymi jest kluczowa dla sprawnego transportu towarów oraz minimalizowania ryzyka związanych z błędami dokumentacyjnymi.