Kwalifikacja: TLO.02 - Obsługa operacyjna portu lotniczego i współpraca ze służbami żeglugi powietrznej
Jak nazywa się łączność jednokierunkowa prowadzona w jednym czasie?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowa odpowiedź to „Simplex” i to naprawdę podstawa w dziedzinie telekomunikacji czy transmisji danych. Łączność simplex oznacza, że sygnał wysyłany jest tylko w jedną stronę – nadawca przesyła dane do odbiorcy, ale ten drugi nie może wysłać nic z powrotem tym samym kanałem w tym samym czasie. To jest jak słuchanie radia: stacja radiowa nadaje sygnał, a odbiorcy tylko go odbierają, nie mają żadnej możliwości odpowiedzi na tej samej częstotliwości. Z mojego doświadczenia, najprostsze systemy alarmowe, monitory medyczne albo różne czujniki również pracują w trybie simplex – przekazują dane tylko w jedną stronę, bez możliwości uzyskania odpowiedzi zwrotnej. Warto wiedzieć, że standardy branżowe, np. IEEE, jasno rozróżniają tryby simplex, half-duplex i full-duplex właśnie na podstawie kierunku i możliwości jednoczesnej transmisji. Simplex jest najprostszy i często spotykany tam, gdzie nie potrzeba dwukierunkowej komunikacji, bo liczy się szybkość reakcji lub prostota układu. W praktyce dobrze rozumieć różnicę między simplex a innymi modelami, żeby poprawnie projektować systemy transmisyjne, bo złe dobranie trybu może skutkować niepotrzebnymi kosztami lub problemami z kompatybilnością. Często pomija się ten aspekt przy projektowaniu prostych sieci czujników, co potem wychodzi w praniu, bo nagle okazuje się, że potrzeba odpowiedzi od urządzenia, a sprzęt nie ma takiej możliwości.
Zawsze warto zrozumieć, dlaczego niektóre odpowiedzi wydają się poprawne, a jednak nie są zgodne z techniczną definicją. Dużo osób myli pojęcia duplex i duoplex, bo nazwy są podobne, ale funkcjonalność jest zupełnie inna. Duplex odnosi się do komunikacji dwukierunkowej, gdzie obie strony mogą nadawać oraz odbierać dane. W standardzie half-duplex (na przykład w walkie-talkie) transmisja może się odbywać w obu kierunkach, ale nigdy jednocześnie – nadawca i odbiorca muszą się wymieniać. Full-duplex (jak w nowoczesnych telefonach komórkowych czy Ethernet) to już połączenie, gdzie dane mogą być przesyłane równocześnie w obie strony. To jest kompletnie inna sytuacja niż w trybie simplex, gdzie komunikacja zawsze biegnie tylko w jednym kierunku i nie da się odpowiedzieć poprzez ten sam kanał wracającym sygnałem. Co do duoplex – to określenie raczej nie jest stosowane w literaturze fachowej, a jeśli już się pojawia, to czasem bywa używane błędnie w miejsce duplex czy full-duplex. Allplex z kolei nie istnieje jako pojęcie techniczne w żadnym uznanym standardzie, to raczej żartobliwa gra słów, bez rzeczywistego uzasadnienia praktycznego czy teoretycznego. Typowym błędem jest myślenie, że każda forma wymiany informacji to już duplex, bo przecież ktoś odbiera i ktoś nadaje. Branżowe standardy, jak chociażby te opisane przez IEEE, wyraźnie rozróżniają te tryby właśnie przez analizę kierunku przepływu danych i możliwości równoczesnej transmisji. Moim zdaniem szczególnie początkujący technicy powinni poćwiczyć rozpoznawanie tych trybów na przykładach z życia codziennego – wtedy łatwiej wychwycić różnice między simplex a duplex, nawet jeśli nazwy kuszą, by je pomylić. Dobre zrozumienie tych podstaw pozwala potem bez problemu wybrać odpowiedni model transmisji do potrzeb projektu, bo nie zawsze dwukierunkowa komunikacja jest konieczna ani nawet opłacalna.