Kwalifikacja: TLO.02 - Obsługa operacyjna portu lotniczego i współpraca ze służbami żeglugi powietrznej

Problem usunięcia uszkodzonego lub unieruchomionego statku powietrznego na lotnisku często bywa mylony z innymi zagadnieniami związanymi z bezpieczeństwem czy logistyką portową, jednak zasady rządzące tym procesem są bardzo precyzyjne. Program ochrony lotniska oraz plan ochrony lotniska to dokumenty skupione typowo na zagadnieniach związanych z bezpieczeństwem fizycznym infrastruktury, kontrolą dostępu czy reagowaniem na zagrożenia o charakterze terrorystycznym i nie mają nic wspólnego z usuwaniem statków powietrznych. Ich głównym zadaniem jest minimalizowanie ryzyka ataków czy naruszeń stref kontrolowanych, a nie zarządzanie incydentami mechanicznymi na drodze startowej. Z kolei procedura wykonywania operacji z nadmiernym obciążeniem to już zupełnie inne zagadnienie, najczęściej dotyczące ograniczeń eksploatacyjnych lotniska lub samolotu, kiedy przekroczone są dopuszczalne parametry masy startowej czy lądowania. Takie procedury analizują kwestie wytrzymałości nawierzchni, obciążeń dynamicznych, a nie fizycznego usuwania maszyn z pola manewrowego. W praktyce, błędnym założeniem jest utożsamianie każdego dokumentu operacyjnego z procedurą dotyczącą awaryjnego usuwania statku powietrznego. To typowa pułapka myślowa – wydaje się, że wszystko, co związane z bezpieczeństwem, pasuje do każdej sytuacji awaryjnej, a przecież zarządzanie incydentami na lotnisku wymaga osobnych, precyzyjnych wytycznych. W branży standardem jest wyraźne rozdzielenie dokumentów operacyjnych, a moim zdaniem taka specjalizacja zwiększa skuteczność i bezpieczeństwo działań. Bez konkretnie opisanej procedury usuwania unieruchomionego statku powietrznego lotnisko byłoby po prostu nieprzygotowane na sytuacje, które mogą się zdarzyć praktycznie każdego dnia.