Kwalifikacja: TLO.02 - Obsługa operacyjna portu lotniczego i współpraca ze służbami żeglugi powietrznej
Która, z wymienionych organizacji, została powołana w 1947 roku na podstawie przepisów zawartych w konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
ICAO, czyli Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego, faktycznie powstała w 1947 roku na mocy konwencji chicagowskiej z 1944 roku. To właśnie ICAO opracowuje globalne standardy i zalecenia dotyczące bezpieczeństwa, nawigacji, infrastruktury i operacji lotniczych. Z praktycznego punktu widzenia, większość przepisów lotniczych obowiązujących w Polsce i na świecie wzięło swój początek właśnie z dokumentów opracowanych przez ICAO. Przykładowo: wytyczne dot. przestrzeni powietrznej, procedur podejścia do lądowania czy klasyfikacji lotnisk są najpierw ustalane przez ICAO, a potem wdrażane przez krajowe urzędy. To dlatego pilot latający międzykontynentalnie może mieć pewność, że podstawowe procedury są zbliżone zarówno w Warszawie, jak i w Nowym Jorku czy Tokio. Moim zdaniem to bardzo praktyczna organizacja, bo wprowadza jednolite zasady i naprawdę podnosi poziom bezpieczeństwa w światowym lotnictwie cywilnym. Bez ICAO branża byłaby dużo bardziej chaotyczna i trudna do ogarnięcia, szczególnie przy współpracy międzynarodowej. Warto kojarzyć, że ICAO to prawdziwy filar globalnego lotnictwa – nawet jeśli na co dzień nie widzi się jej logo, to korzysta się z jej efektów prawie przy każdym locie.
Wybór innej organizacji niż ICAO to dość częsty błąd, wynika najczęściej z mylenia roli krajowych i europejskich instytucji nadzorujących lotnictwo cywilne z organizacją o zasięgu globalnym. EASA, czyli Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego, została powołana dużo później – działa od 2002 roku i jest odpowiedzialna głównie za regulacje i nadzór w przestrzeni Unii Europejskiej. Choć ma spory wpływ na standardy bezpieczeństwa w Europie, nie powstała na mocy konwencji chicagowskiej i jej zakres działania jest zdecydowanie bardziej regionalny. PAŻP, czyli Polska Agencja Żeglugi Powietrznej, to instytucja krajowa odpowiadająca za zarządzanie ruchem lotniczym nad Polską. Z kolei ULC, czyli Urząd Lotnictwa Cywilnego, to polski regulator wykonujący zadania nadzorcze i licencyjne w zakresie lotnictwa cywilnego, ale on również nie ma umocowania w konwencji chicagowskiej jako organizacja powołana w 1947 roku. Takie podejście do tematu często wynika z mylenia poziomów regulacji i nieczytelnego rozdziału kompetencji – EASA zajmuje się Europą, PAŻP i ULC odpowiadają za Polskę, natomiast ICAO to podstawa całego systemu na świecie. Z mojego doświadczenia to dość typowa pułapka: uczniowie kojarzą nazwę z 'lotnictwem', ale nie zauważają kluczowej roli organizacji międzynarodowej i historycznego kontekstu konwencji chicagowskiej. Dlatego warto zapamiętać, że tylko ICAO ma ten szczególny status i jest fundamentem dla wszystkich późniejszych rozwiązań – niezależnie od tego, czy mówimy o krajowych, czy europejskich przepisach.