Kwalifikacja: TLO.02 - Obsługa operacyjna portu lotniczego i współpraca ze służbami żeglugi powietrznej

Systemy AWOS projektowane są z myślą o zbieraniu i automatycznym przekazywaniu najważniejszych parametrów meteorologicznych, które mają bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo i efektywność operacji lotniczych. Zdarza się, że osoby uczące się tej tematyki mylą urządzenia peryferyjne lub wspomagające, takie jak urządzenia łączności radiowej czy radar ruchu naziemnego, z podstawowymi czujnikami meteorologicznymi. To całkiem zrozumiałe – na nowoczesnych lotniskach przecież korzysta się z wielu różnych, zaawansowanych technologii. Jednak należy pamiętać, że AWOS koncentruje się na automatycznym pomiarze takich parametrów jak prędkość i kierunek wiatru, widzialność, obecność zjawisk meteorologicznych, temperatura, wilgotność i właśnie ciśnienie atmosferyczne. Urządzenia do odladzania nawierzchni, choć ważne dla utrzymania bezpieczeństwa, nie są częścią systemu pomiaru pogody – to zupełnie inny segment infrastruktury lotniskowej, związany bardziej z utrzymaniem technicznym niż z monitoringiem meteorologicznym. Urządzenia łączności radiowej także nie wchodzą w skład AWOS – są elementem systemów komunikacyjnych, a nie pomiarowych. Z kolei radar ruchu naziemnego obsługuje monitoring ruchu pojazdów i samolotów na płycie lotniska, nie ma żadnego związku z analizą pogody. Typowym błędem jest skupienie się na ogólnej technologii lotniskowej bez rozróżnienia, które systemy odpowiadają za konkretne zadania. AWOS, według wytycznych ICAO i EASA, musi być wyposażony w czujnik ciśnienia – bez tego nie będzie mógł generować raportów METAR czy SPECI zgodnych ze światowymi standardami. W praktyce, jeśli zabraknie czujnika ciśnienia, system traci kluczowe dane, a piloci nie otrzymają informacji niezbędnych do bezpiecznego lotu. Dlatego dobrze jest rozróżniać podstawowe sensory meteorologiczne od reszty urządzeń lotniskowych, nawet jeśli wszystkie razem współtworzą nowoczesną infrastrukturę portu lotniczego.