Bodźce mechaniczne w postaci ucisku pionowego na biologicznie aktywne miejsca ciała są kluczowe w masażu punktowym, który polega na aplikacji precyzyjnego nacisku na konkretne punkty ciała, znane jako punkty spustowe. Te punkty są zazwyczaj związane z napięciem mięśniowym lub bólem, a ich stymulacja może prowadzić do rozluźnienia, zmniejszenia bólu i poprawy krążenia. W praktyce, masaż punktowy wykorzystuje techniki takie jak ucisk palcami lub kciukami na wybrane miejsca, co może przynieść ulgę w bólu głowy, napięciach czy dolegliwościach kręgosłupa. Przykładem zastosowania masażu punktowego jest terapia bólu, gdzie terapeuta identyfikuje i traktuje konkretne miejsca, aby przywrócić równowagę w organizmie. Standardy dotyczące masażu podkreślają znaczenie anatomii i fizjologii przy określaniu punktów, na które należy działać, co czyni tę metodę niezwykle skuteczną w praktyce fizjoterapeutycznej i rehabilitacyjnej.
Masaż segmentarny, który koncentruje się na większych obszarach ciała, takich jak całe segmenty narządów lub kończyn, wykorzystuje inne techniki niż ucisk punktowy. W tym podejściu celem jest symulacja i poprawa krążenia krwi oraz limfy w danym segmencie ciała, co niekoniecznie obejmuje bezpośrednią stymulację punktów spustowych. Z kolei masaż Shantala, będący techniką przeznaczoną głównie dla niemowląt, opiera się na delikatnym głaskaniu i uspokajających ruchach, co nie ma związku z intensywnym uciskiem na aktywne punkty ciała. Technika klasycznego masażu, chociaż może obejmować elementy ucisku, nie koncentruje się na punktach spustowych, a raczej na globalnym wpływie na mięśnie i tkanki. Często mylące jest sądzenie, że każda forma masażu wykorzystuje ucisk na punkty biologicznie aktywne; w rzeczywistości różne techniki masażu mają różne cele i metody działania. Dlatego ważne jest, aby uzyskać wiedzę na temat specyfiki każdej techniki, aby skutecznie zastosować ją do potrzeb pacjenta.