Mięsień gruszkowaty, będący jednym z głównych mięśni pośladkowych, odgrywa istotną rolę w rotacji zewnętrznej stawu biodrowego. Znajduje się głęboko w obrębie miednicy i łączy kość krzyżową z kością udową, co umożliwia jego funkcję w ruchu. Kluczowym zastosowaniem mięśnia gruszkowatego jest stabilizacja miednicy podczas ruchów, takich jak chodzenie czy bieganie, co jest niezbędne dla utrzymania równowagi i efektywności chodu. W praktyce, rozciąganie i wzmacnianie mięśnia gruszkowatego jest często zalecane w rehabilitacji pacjentów z bólem dolnej części pleców lub zespołem bólu pośladkowego, co pokazuje jego znaczenie w treningu fizycznym i fizjoterapii. W standardach rehabilitacyjnych można znaleźć zalecenia dotyczące ćwiczeń mających na celu poprawę elastyczności oraz siły tego mięśnia, co jest kluczowe dla zdrowia funkcjonalnego stawu biodrowego i całego układu ruchu.
Mięsień gruszkowaty ma bardzo specyficzną funkcję, która dotyczy wyłącznie stawu biodrowego, dlatego jakiekolwiek odniesienia do innych stawów, takich jak kolanowy, barkowy czy łokciowy, są nieuzasadnione. Staw kolanowy, będący stawem zawiasowym, nie pozwala na rotację, a jego ruchy są ograniczone głównie do zgięcia i prostowania. Z tego powodu, nie można przypisać mięśnia gruszkowatego do wpływu na ten staw. Z kolei staw barkowy, będący stawem kulistym, umożliwia szeroki zakres ruchu, jednak mięsień gruszkowaty nie jest związany anatomicznie ani funkcjonalnie z jego rotacją. Łokieć, jako staw zginający i prostujący, także nie ma związku z rotacją, co jeszcze bardziej podkreśla, że odpowiedzi dotyczące tych stawów są błędne. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu funkcji mięśni i ich anatomicznej lokalizacji oraz na niewłaściwym przypisywaniu roli mięśni do stawów, które nie są ich bezpośrednimi antagonistami czy synergistami. Istotne dla zrozumienia tych zależności jest przyswojenie wiedzy na temat anatomii i biomechaniki układu ruchu, co jest fundamentem dla każdego, kto zajmuje się rehabilitacją lub treningiem sportowym.