Mięsień krawiecki (sartorius) jest uznawany za najdłuższy mięsień w ludzkim ciele. Jego długość umożliwia mu pełnienie specyficznych funkcji, takich jak zgięcie w stawie biodrowym oraz rotacja zewnętrzna uda. W praktyce, mięsień ten odgrywa kluczową rolę w wykonywaniu ruchów związanych z siadaniem, przenoszeniem nóg oraz w sportach wymagających dużej elastyczności i koordynacji. Dzięki swojej długości i położeniu, krawiecki wspiera także inne mięśnie w procesie stabilizacji stawu biodrowego. Wiedza na temat anatomicznych właściwości mięśnia krawieckiego jest istotna w rehabilitacji, gdzie jego funkcjonalność można wykorzystać do poprawy zakresu ruchu oraz siły u pacjentów. Standardy w treningu funkcjonalnym oraz rehabilitacji również uwzględniają ćwiczenia aktywujące ten mięsień, co wskazuje na jego znaczenie w zdrowym stylu życia.
Odpowiedzi wskazujące na mięśnie czworogłowy, pośladkowy czy skośny wydają się być mylące, ponieważ chociaż są to istotne grupy mięśniowe, nie charakteryzują się one największą długością w ludzkim ciele. Mięsień czworogłowy uda, choć silny i kluczowy dla ruchów prostujących kolano, jest złożony z czterech głów, co rozprasza uwagę od jego długości. Mięsień pośladkowy wielki, będący jednym z najsilniejszych mięśni w ciele, odpowiada za stabilizację i ruchy kończyny dolnej, ale ze względu na swój kształt i funkcję, nie jest uznawany za najdłuższy. Mięsień skośny brzucha pełni z kolei rolę w stabilizacji tułowia i rotacji, co sprawia, że jego długość nie jest porównywalna z długością mięśnia krawieckiego. Typowym błędem myślowym jest porównywanie funkcji mięśni z ich długością, a nie z ich specyfiką i rolą w całym układzie ruchu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że długość mięśnia krawieckiego jest wyjątkowa i istotna w kontekście jego funkcji w organizmie, zwłaszcza w kontekście ruchów wymagających precyzyjnej kontroli oraz elastyczności.