Pacjentowi po złamaniu kości piszczelowej zastosowano opatrunek gipsowy sięgający od stopy do wysokości połowy uda. W celu profilaktyki przed zanikiem z nieczynności mięśnia czworogłowego uda, należy ten pacjentowi
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Polecenie wykonywania ćwiczeń napięć izometrycznych mięśni pod gipsem jest skuteczną strategią w profilaktyce zaniku z nieczynności mięśnia czworogłowego uda. Ćwiczenia izometryczne polegają na napinaniu mięśnia bez zmiany jego długości, co pozwala na aktywację włókien mięśniowych oraz utrzymanie siły i masy mięśniowej w warunkach ograniczonej ruchomości. W przypadku pacjentów z unieruchomieniem, takich jak ten z opatrunkiem gipsowym, izometryczne skurcze mięśni, które można wykonać bez potrzeby ruchu stawów, są szczególnie zalecane. Przykładem może być napinanie mięśnia czworogłowego uda poprzez napinanie go w pozycji leżącej lub siedzącej, co nie wywołuje przeciążenia stawów. Dobrą praktyką w rehabilitacji jest rozpoczęcie takich ćwiczeń wkrótce po unieruchomieniu, aby zminimalizować ryzyko atrofii mięśniowej oraz poprawić krążenie krwi w okolicy. W literaturze przedmiotu potwierdzono, że regularne wykonywanie ćwiczeń izometrycznych przeciwdziała zanikowi mięśni i przyspiesza rehabilitację po usunięciu gipsu, co jest zgodne z aktualnymi standardami rehabilitacji ortopedycznej.
Wykonywanie ćwiczeń oporowych mięśni trójgłowych kończyn górnych, mimo że może być korzystne dla ogólnej kondycji pacjenta, w kontekście unieruchomienia kończyny dolnej nie przyniesie bezpośrednich korzyści dla mięśni czworogłowych uda. Celem rehabilitacji w takich przypadkach jest przede wszystkim zachowanie funkcji i siły mięśni kończyny, która jest unieruchomiona. Ponadto, intensywny masaż konsensualny drugiej kończyny, choć może mieć pewne działanie stymulujące układ nerwowy, nie działa na mięśnie znieczulonej kończyny. Zalecenie ćwiczeń czynnych z oporem dla mięśnia pośladkowego wielkiego również jest nieadekwatne, ponieważ takie ćwiczenia wymagają aktywnego uczestnictwa stawów i może prowadzić do przeciążenia oraz bólu w obszarze unieruchomionym. Zamiast tego, pacjent powinien skupić się na ćwiczeniach, które mogą być wykonywane w obrębie unieruchomionej kończyny, jak właśnie napięcia izometryczne. Błędne podejście do rehabilitacji w takich sytuacjach często wynika z braku zrozumienia specyfiki działania poszczególnych grup mięśniowych i mechanizmów ich działania w warunkach unieruchomienia. Należy pamiętać, że wszelkie ćwiczenia powinny być dostosowane do stanu pacjenta i jego ograniczeń wynikających z kontuzji.