Prawidłowa pozycja pacjenta do zabiegu masażu ma fundamentalne znaczenie dla efektywności samego zabiegu oraz komfortu pacjenta. Właściwa postawa pacjenta powinna umożliwiać zarówno relaksację, jak i swobodny dostęp do obszarów ciała, które będą poddawane masażowi. W praktyce oznacza to, że pacjent powinien być w stanie odczuwać wygodę i brak napięcia mięśniowego, co sprzyja lepszemu efektowi terapeutycznemu. Na przykład, w przypadku masażu pleców, ułożenie pacjenta na brzuchu z poduszką pod brzuchem może być idealne, ponieważ wspiera naturalną krzywiznę kręgosłupa i minimalizuje napięcie w dolnej części pleców. Zgodnie z zasadami ergonomii, pozycja pacjenta powinna również umożliwiać terapeutom wygodne wykonywanie ruchów masażu bez nadmiernego obciążania własnego ciała. Zastosowanie takich praktyk prowadzi do zharmonizowanego przebiegu zabiegu oraz pozytywnego doświadczenia pacjenta, co w konsekwencji zwiększa skuteczność terapii.
Nieprawidłowe podejście do ułożenia pacjenta podczas masażu może skutkować nie tylko brakiem efektywności zabiegu, ale także dyskomfortem, a nawet urazami. Ułożenie pacjenta w pozycji niekomfortowej lub nieodpowiedniej do wykonania masażu prowadzi do napięcia mięśniowego, co może negatywnie wpłynąć na jego samopoczucie. Sugerowanie, że pozycja nie rozluźniająca jest odpowiednia, jest błędne, gdyż kluczowym celem masażu jest relaksacja ciała i umysłu pacjenta. Poza tym, wskazanie na pozycję w leżeniu na boku jako jedyną słuszną opcję jest mylące, ponieważ nie zawsze jest to najlepsze rozwiązanie. W rzeczywistości, różne techniki masażu mogą wymagać różnych pozycji, jak leżenie na plecach, brzuchu czy na boku, w zależności od rodzaju terapii oraz obszaru ciała, który jest traktowany. Ułożenie wygodne dla wykonującego masaż może nie być tym samym, co komfort pacjenta; zatem skupienie się wyłącznie na wygodzie terapeuty to podejście nieprofesjonalne, które ignoruje potrzeby pacjenta. Właściwe praktyki masażu uwzględniają zasady ergonomii i komfortu obu stron, co jest niezbędne dla osiągnięcia optymalnych rezultatów terapeutycznych.