Skurcz koncentryczny to typ skurczu mięśniowego, podczas którego mięsień skraca się przy jednoczesnym zwiększeniu napięcia. Jest to najczęściej występujący typ skurczu w codziennych ruchach oraz podczas wykonywania ćwiczeń siłowych, takich jak podnoszenie ciężarów. Przykładami skurczu koncentrycznego mogą być wyciskanie sztangi na ławce, podnoszenie hantli do bicepsa czy przysiady. W praktyce, zrozumienie koncepcji skurczu koncentrycznego jest kluczowe dla skutecznego planowania treningu, ponieważ pozwala na odpowiednie dobieranie obciążeń oraz intensywności ćwiczeń. Dobrą praktyką jest okresowe zmienianie rodzaju skurczów w programie treningowym, aby zapobiec stagnacji i poprawić wyniki. Ponadto, skurcze koncentryczne są szczególnie ważne w rehabilitacji, gdzie ich zastosowanie może pomóc w budowaniu siły oraz poprawie funkcji ruchowych.
Istnieją różne typy skurczy mięśniowych, a ich zrozumienie jest kluczowe dla efektywnego treningu oraz rehabilitacji. Skurcz izotoniczny, na przykład, odnosi się do sytuacji, w której mięsień zmienia długość podczas skurczu, ale niekoniecznie wiąże się to z różnicą w napięciu. Izometryczny skurcz, w przeciwieństwie do koncentrycznego, zachodzi, gdy mięsień napięty jest, ale nie zmienia swojej długości. To często spotykany błąd, gdyż wiele osób myli te dwa rodzaje skurczy. Skurcz ekscentryczny natomiast zachodzi, gdy mięsień wydłuża się pod obciążeniem, co dzieje się na przykład podczas kontrolowanego opuszczania ciężaru. Ważne jest zrozumienie, że każdy z tych rodzajów skurczów ma swoje unikalne zastosowanie i wpływ na rozwój siły oraz wydolności. Nieprawidłowe rozróżnianie pomiędzy nimi może prowadzić do nieefektywnego treningu, a także zwiększać ryzyko kontuzji, szczególnie w przypadku, gdy nie uwzględnia się odpowiednich technik oraz obciążeń. Dlatego istotne jest, aby wszelkie plany treningowe opierały się na znajomości tych zasad oraz były dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości ćwiczącego.