Pionowe uciski w okolicy kręgosłupa są szczególnie niebezpieczne u pacjentów z osteoporozą, ponieważ mogą prowadzić do kompresji kręgów i złamań. Osteoporoza osłabia strukturę kości, co zwiększa ryzyko urazów. W przypadku pacjentów z tą chorobą zaleca się unikanie wszelkich technik terapeutycznych, które mogą wprowadzać nadmierne obciążenia wzdłuż osi kręgosłupa. Zamiast tego, terapeuci powinni skupiać się na metodach, które wspierają wzmocnienie mięśni stabilizujących oraz poprawiają zakres ruchu bez ryzyka kontuzji. Przykładowo, stosowanie technik terapeutycznych skoncentrowanych na rozciąganiu i wzmocnieniu mięśni brzucha oraz mięśni pleców może przynieść korzyści bez ryzyka uszkodzenia kręgosłupa. Standardy opieki nad pacjentami z osteoporozą jasno wskazują, że unikanie wysokiego ryzyka urazów jest kluczowe dla zachowania zdrowia i jakości życia pacjentów.
Oklepywanie mięśni pośladkowych, ugniatanie mięśnia czworogłowego uda i rozcieranie przestrzeni międzyżebrowych są technikami, które mogą być stosowane w terapii manualnej, ale ich bezpieczeństwo i skuteczność u pacjentów z osteoporozą zależą od kontekstu klinicznego oraz stanu zdrowia pacjenta. Oklepywanie mięśni pośladkowych, mimo że na ogół nie jest obarczone dużym ryzykiem, może przyczyniać się do nieprzyjemnych doznań bólowych u pacjentów z osłabioną strukturą kostną, a także może być nieodpowiednie, jeśli pacjent ma znaczne dolegliwości bólowe. Ugniatanie mięśnia czworogłowego uda, choć może być korzystne dla poprawy krążenia i zmniejszenia napięcia mięśniowego, powinno być wykonywane ostrożnie, aby nie wywołać niepożądanych reakcji bólowych. Rozcieranie przestrzeni międzyżebrowych zwykle nie wiąże się z wysokim ryzykiem, ale w przypadku pacjentów z osteoporozą należy zachować ostrożność, aby nie wywierać nadmiernego nacisku na żebra i okolice klatki piersiowej. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że wszystkie techniki manualne są bezpieczne dla pacjentów z osteoporozą, co może prowadzić do poważnych urazów. W praktyce każda technika powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta, biorąc pod uwagę ryzyko oraz poziom ich zaawansowania w leczeniu osteoporozy.