Podczas drugiej fazy masażu izometrycznego mięśnia dwugłowego uda pacjent wykonuje próbę ruchu przeciw oporowi, który powinien być zastosowany na podudziu po stronie tylnej w jego dystalnej części. To podejście jest zgodne z biomechaniką działania mięśnia dwugłowego uda, który działa głównie na staw kolanowy oraz staw biodrowy. W kontekście treningu izometrycznego, kluczowe jest, aby opór był stosowany w obszarze, w którym mięsień wykazuje maksymalną siłę. Dystalna część podudzia, zwłaszcza w okolicach ścięgna Achillesa, jest odpowiednia, gdyż umożliwia skuteczne zaangażowanie włókien mięśniowych i ich aktywację. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki jest rehabilitacja po kontuzjach, gdzie kontrola nad ruchami w powyższym rejonie pozwala na bezpieczne wzmocnienie i odbudowę siły mięśniowej. Zgodnie z wytycznymi American Physical Therapy Association, ważne jest, aby podczas rehabilitacji i terapii manualnej skupić się na odpowiednich punktach oporu, co maksymalizuje efektywność terapii i bezpieczeństwo pacjenta.
Wybór niewłaściwych punktów oporu podczas masażu izometrycznego może prowadzić do nieefektywnych rezultatów oraz potencjalnych kontuzji. Odpowiedzi wskazujące na udo po stronie przedniej w jego proksymalnej części lub podudzie po stronie przedniej w jego proksymalnej części nie mają uzasadnienia w kontekście biomechaniki mięśnia dwugłowego uda. Udo, będące miejscem, gdzie mięsień ten ma swoją proksymalną część, nie powinno być miejscem stosowania oporu, ponieważ nie w pełni angażuje działanie mięśni, które mają za zadanie zgięcie i rotację stawu kolanowego. Dodatkowo, podudzie po stronie tylnej w jego dystalnej części, choć z pozoru może wydawać się odpowiednie, nie jest zgodne z zasadami izometrycznego oporu, ponieważ nie ukierunkowuje wystarczająco na aktywację mięśnia dwugłowego. Odpowiednie umiejscowienie oporu jest kluczowe dla efektywnej rehabilitacji, a błędne podejście może prowadzić do osłabienia mięśni lub ich nadwyrężenia. W praktyce klinicznej, w oparciu o wytyczne opracowane przez National Athletic Trainers' Association, niezwykle ważne jest, aby terapeuci fizyczni i trenerzy mieli pełne zrozumienie biomechaniki oraz mechanik ruchu, co pozwala na skuteczne prowadzenie terapii i uniknięcie błędów, które mogą mieć długofalowe konsekwencje dla pacjenta.