Masaż klasyczny jest uznawany za kluczowy element w profilaktyce przeciwodleżynowej ze względu na swoje właściwości poprawiające krążenie krwi oraz limfy. Działa on na układ mięśniowy, pobudzając krążenie i zwiększając elastyczność tkanek, co jest niezwykle ważne w zapobieganiu powstawaniu odleżyn. Regularne stosowanie masażu klasycznego może pomóc w redukcji napięcia mięśniowego oraz przyspieszeniu metabolizmu komórkowego w obszarach narażonych na ucisk. Działanie to jest szczególnie istotne u pacjentów leżących, których skóra i tkanki są narażone na długotrwały ucisk. W praktyce masaż klasyczny może być stosowany w codziennej rutynie pielęgnacyjnej, a terapeuci zazwyczaj wykonują kilka sesji w tygodniu, aby osiągnąć optymalne efekty. Dodatkowo, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i Międzynarodowej Rady Pielęgniarskiej (ICN), masaż skutecznie wspiera prewencję odleżyn, zwłaszcza w połączeniu z innymi metodami, takimi jak zmiana pozycji ciała czy stosowanie odpowiednich materacy przeciwodleżynowych.
Masaż segmentarny, masaż przyrządowy oraz masaż wirowy, mimo że mogą być stosowane w terapii fizykalnej, nie są optymalnymi metodami zapobiegania odleżynom. Masaż segmentarny koncentruje się na określonych partiach ciała, co w przypadku pacjentów leżących może być niewystarczające dla kompleksowej profilaktyki. Odleżyny powstają w wyniku długotrwałego ucisku na tkanki, więc kluczowe jest, aby terapia była ukierunkowana na całe ciało, a nie tylko na wybrane segmenty. Z kolei masaż przyrządowy, który często wykorzystuje urządzenia do stymulacji mięśni, nie angażuje w sposób efektywny tkanek miękkich, co jest istotne dla poprawy mikrokrążenia w miejscach narażonych na ucisk. Masaż wirowy, polegający na wibracyjnym działaniu na tkanki, może przynieść ulgi w bólu, jednak również nie adresuje bezpośrednio problemu ucisku, który jest przyczyną odleżyn. Zastosowanie tych metod w profilaktyce przeciwodleżynowej może prowadzić do błędnego rozumienia ich efektywności, co jest typowym błędem myślowym, gdyż nie uwzględnia się specyfiki potrzeb pacjentów z ograniczoną mobilnością. Dlatego kluczowe jest, aby w kontekście zapobiegania odleżynom stosować metody, które efektywnie poprawiają krążenie i zmniejszają ryzyko powstawania uszkodzeń tkankowych.