Kwalifikacja: MED.10 - Świadczenie usług w zakresie masażu
Zawód: Technik masażysta
U pacjenta z lewostronnym porażeniem połowiczym, mającego siłę mięśniową 2 w skali Lovetta, w trakcie ćwiczeń po masażu kończyn po stronie dotkniętej, powinno się przyjąć pozycję leżącą
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Pozycja leżenia na boku prawym jest prawidłowym wyborem w przypadku pacjenta z lewostronnym porażeniem połowiczym, ponieważ umożliwia to wsparcie funkcji mięśni i unikanie nadmiernego napięcia po stronie chorej. W pozycji na boku prawym, kończyny po stronie zdrowej mają większą swobodę ruchu, co sprzyja aktywizacji mięśni oraz poprawia krążenie krwi. Przy takiej pozycji ważne jest, aby zabezpieczyć pacjenta przed upadkiem oraz zapewnić mu komfort, wykorzystując poduszki do podparcia. Dodatkowo, ćwiczenia wykonywane w tej pozycji mogą być bardziej efektywne, gdyż pozwalają na lepszą stabilizację ciała i redukcję ryzyka komplikacji. W rehabilitacji pacjentów z porażeniem ważne jest przestrzeganie zasad, które podkreślają znaczenie aktywnego uczestnictwa pacjenta w procesie terapeutycznym oraz dostosowywanie ćwiczeń do jego aktualnych możliwości. Zastosowanie pozycji na boku prawym jest zgodne z standardami rehabilitacyjnymi, które zalecają unikanie pozycji obciążających uszkodzone mięśnie oraz stawiają nacisk na efektywne wsparcie zdrowych segmentów ciała.
Wybór pozycji leżenia na boku lewym, przodem lub tyłem w przypadku pacjenta z lewostronnym porażeniem połowiczym jest niewłaściwy z kilku kluczowych powodów. Pozycja na boku lewym może prowadzić do dodatkowego obciążenia osłabionych mięśni po stronie chorej, co może zwiększać ryzyko kontuzji oraz powodować dyskomfort. Utrzymanie pacjenta w tej pozycji może skutkować również nieprawidłowym ułożeniem ciała, co negatywnie wpływa na krążenie krwi oraz może prowadzić do powstawania odleżyn. Pozycja przodem także nie jest zalecana, ponieważ ogranicza ruchomość kończyn i nie sprzyja właściwej aktywacji mięśni po stronie zdrowej. Oprócz tego, pozycja ta nie umożliwia pacjentowi łatwego dostępu do pomocy w razie potrzeby oraz może utrudniać oddychanie, co jest istotne w kontekście rehabilitacji. Z kolei pozycja tyłem nie tylko uniemożliwia stabilizację ciała, ale również nie pozwala na aktywację mięśni w sposób efektywny. Często pojawiającym się błędem w rozumieniu tych koncepcji jest niedocenianie wpływu ułożenia ciała na efektywność rehabilitacji oraz na samopoczucie pacjenta. Prawidłowe ułożenie ciała, które promuje aktywność mięśni zdrowej strony oraz wspiera regenerację uszkodzonych segmentów, jest kluczowe w procesie terapeutycznym.