Masaż izometryczny jest techniką terapeutyczną stosowaną w rehabilitacji, której celem jest wzmacnianie mięśni za pomocą skurczów izometrycznych, czyli takich, gdzie mięsień napina się, ale nie zmienia długości. Wskazaniem do zastosowania tej metody jest osłabienie mięśni po urazie stawu, ponieważ izometryczne napinanie mięśni może pomóc w ich odbudowie oraz poprawie funkcji stawu. Na przykład, pacjenci z urazem kolana mogą wykonywać izometryczne ćwiczenia, takie jak napinanie mięśni czworogłowego, co może prowadzić do zwiększenia siły mięśniowej a także stabilizacji stawu. Standardy rehabilitacyjne, takie jak te opracowane przez American Physical Therapy Association, wskazują na korzyści płynące z izometrycznego wzmacniania mięśni w leczeniu urazów stawowych. Dodatkowo, technika ta jest również stosowana w profilaktyce, aby zapobiegać utracie siły mięśniowej w okresie rekonwalescencji. Praktyczne zastosowanie masażu izometrycznego powinno być zawsze dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz jego stanu fizycznego.
Wiotkość mięśni po udarze mózgu, przykurcz po porażeniu nerwu łokciowego oraz obrzęk po naderwaniu mięśnia to stany, które wymagają przemyślanej rehabilitacji, ale nie są to bezpośrednie wskazania do masażu izometrycznego. Wiotkość mięśni po udarze mózgu często wiąże się z osłabieniem całej tkanki mięśniowej oraz problemami z koordynacją, co może uniemożliwiać efektywne wykonywanie izometrycznych skurczów. Technika ta opiera się na zdolności pacjenta do aktywnego napinania mięśni, co w przypadku wiotkości może być niewykonalne. Przykurcz po porażeniu nerwu łokciowego jest stanem, który zazwyczaj wymaga zastosowania technik rozciągających oraz terapii manualnej w celu przywrócenia pełnej ruchomości, a nie tylko izometrycznego wzmacniania. Z kolei obrzęk po naderwaniu mięśnia to stan zapalny, który wymaga najpierw redukcji obrzęku i bólu, zanim pacjent będzie mógł przystąpić do jakiejkolwiek formy aktywności fizycznej, w tym do ćwiczeń izometrycznych. Dlatego ważne jest, aby w rehabilitacji zwracać uwagę na specyfikę danego schorzenia, a nie stosować uniwersalne podejścia, które mogą przynieść więcej szkód niż korzyści. Dlatego błędne jest zakładanie, że masaż izometryczny jest odpowiedni dla tych stanów, gdyż nie bierze pod uwagę różnorodnych i złożonych potrzeb terapeutycznych pacjentów.