Kwalifikacja: TLO.03 - Wykonywanie obsługi technicznej płatowca i jego instalacji oraz zespołu napędowego statków powietrznych

Wynikiem wyboru kątów natarcia +180° i +90° jest fundamentalne nieporozumienie dotyczące kierunku przepływu powietrza oraz interakcji wirnika z otoczeniem. Kąt +180° sugeruje, że łopaty wirnika byłyby ustawione domyślnie w przeciwnym kierunku do strumienia powietrza, co skutkowałoby zmniejszeniem siły nośnej i potencjalnie niestabilnymi warunkami w trakcie wznoszenia. Taki kąt prowadzi do sytuacji, w której wirnik działa więcej jak hamulec niż narzędzie generujące nośność. Z kolei kąt +90° wskazuje na ustawienie łopat w pełni prostopadłe do kierunku przepływu, co również nie umożliwia efektywnego generowania siły nośnej, a wręcz przeciwnie, prowadzi do znacznej utraty wydajności i zwiększonego oporu aerodynamicznego. Kąt -180° byłby równoważny z ustawieniem łopat w kierunku przeciwnym do wznoszenia, co jest również nieefektywne i niebezpieczne. W rzeczywistości, aby uzyskać stabilny i efektywny wznos, łopaty muszą być ustawione pod kątem, który optymalizuje interakcję z przepływem powietrza, co w tym przypadku wynosi -90°. Zrozumienie tych dynamik jest kluczowe dla pilotów oraz inżynierów zajmujących się aerodynamiką śmigłowców.