Rozwiercanie jest operacją technologiczną, która ma na celu osiągnięcie wysokiej dokładności wymiarów oraz kształtu otworów, a także zapewnienie gładkości ich powierzchni. Proces ten polega na użyciu wiertła o większej średnicy, które jest prowadzone w już wywierconym otworze. Dzięki temu możliwe jest precyzyjne skorygowanie wymiarów otworu, co jest kluczowe, zwłaszcza w przypadku elementów wymagających wysokiej precyzji, jak na przykład części maszyn, które muszą współpracować ze sobą w precyzyjny sposób. W praktyce rozwiercanie stosuje się w przemyśle motoryzacyjnym, lotniczym oraz w produkcji precyzyjnych narzędzi. Zgodnie z normami ISO, rozwiercanie jest procesem zalecanym w sytuacjach, gdzie wymagana jest większa dokładność niż ta, którą można osiągnąć podczas wiercenia. Przykładowo, jeśli otwory mają być użyte do mocowania elementów, takich jak śruby, muszą spełniać ściśle określone tolerancje, co czyni rozwiercanie najlepszym rozwiązaniem w takich zastosowaniach.
Nawiercanie, wiercenie oraz pogłębianie, choć są różnymi technikami obróbczych, nie zapewniają tak wysokiej dokładności wymiarów i gładkości powierzchni jak rozwiercanie. Nawiercanie polega na tworzeniu otworów o niewielkiej średnicy, co często nie wystarcza w przypadku, gdy wymagana jest większa precyzja. Proces ten stosuje się do wstępnego przygotowania otworów, które później mogą być poddawane innym operacjom, takim jak rozwiercanie, ale samodzielnie nie dostarcza oczekiwanych rezultatów w kontekście precyzyjnych wymiarów. Wiercenie to podstawowa operacja, która jest często używana do tworzenia otworów, jednakże może prowadzić do niezbyt gładkich powierzchni, szczególnie przy użyciu standardowych wierteł. W przypadku materiałów twardszych, proces ten może również powodować powstawanie wiórów, które mogą wpływać na jakość samego otworu. Pogłębianie to natomiast technika używana w celu zwiększenia głębokości już istniejącego otworu. Chociaż pozwala to na osiągnięcie większej głębokości, nie prowadzi ono do poprawy gładkości powierzchni ani dokładności wymiarów, co jest kluczowe w kontekście różnorodnych zastosowań inżynieryjnych. Ogólnie rzecz biorąc, błędne rozumienie tych procesów oraz ich ograniczeń może prowadzić do wyboru niewłaściwej metody obróbczej, co z kolei wpłynie negatywnie na jakość i funkcjonalność finalnego produktu.