Odpowiedź 15H jest poprawna, ponieważ jest to stal nawęglana, która charakteryzuje się odpowiednią zawartością węgla oraz właściwościami mechanicznymi, które można osiągnąć dzięki procesowi nawęglania. Stal 15H zawiera około 0,15% węgla oraz dodatki stopowe, takie jak mangan, który poprawia jej wytrzymałość oraz twardość. Proces nawęglania polega na wprowadzeniu węgla w powierzchnię stali w wysokotemperaturowym środowisku, co prowadzi do zwiększenia twardości tej warstwy. Takie właściwości sprawiają, że stal 15H jest powszechnie stosowana w przemyśle motoryzacyjnym oraz maszynowym do produkcji elementów narażonych na duże obciążenia mechaniczne, takich jak wały, przekładnie i koła zębate. W praktyce, wydajność stali nawęglanej, w tym 15H, jest zgodna z normami ISO oraz PN, co zapewnia odpowiednią jakość i trwałość wyrobów.
Stal NV, 55 oraz 45G2 nie są odpowiednimi wyborami w kontekście nawęglania, ponieważ każda z tych stali odznacza się innymi właściwościami i zastosowaniami. Stal oznaczona jako NV często odnosi się do stali niskowęglowej, która nie jest przeznaczona do nawęglania, a jej struktura nie pozwala na uzyskanie pożądanych właściwości twardości po tym procesie. Z kolei stal 55, będąca stalą o podwyższonej zawartości węgla, nie ma żadnych dodatkowych stopów, które wspierałyby proces nawęglania i nie jest stosowana w kontekście tej technologii. Natomiast stal 45G2, mimo że posiada odpowiednią zawartość węgla, nie jest stalą nawęglaną, ponieważ zawiera inne pierwiastki stopowe, które mogą wpływać na właściwości mechaniczne stali po nawęglaniu. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie stale węglowe nadają się do nawęglania. W rzeczywistości, kluczowe znaczenie ma zarówno zawartość węgla, jak i obecność odpowiednich dodatków stopowych, które umożliwiają osiągnięcie pożądanych cech mechanicznych, takich jak twardość czy odporność na zużycie. Przy wyborze stali do nawęglania należy kierować się konkretnymi wymaganiami aplikacyjnymi oraz właściwościami materiału, aby uzyskać optymalne rezultaty.