Odpowiedź 'chrom i nikiel' jest prawidłowa, ponieważ te dwa pierwiastki są kluczowymi składnikami stali odpornych na korozję, znanych również jako stale austenityczne. Chrom, w stężeniu minimum 10,5%, tworzy na powierzchni stali warstwę tlenku chromu, która działa jak bariera ochronna, zapobiegając dalszemu utlenianiu i korozji stali. Nikiel z kolei, wprowadzany w ilości od 8% do 20%, poprawia wytrzymałość na rozciąganie, plastyczność oraz odporność na działanie niskich temperatur. Przykładem stosowania stali odpornych na korozję jest przemysł spożywczy, gdzie używa się ich do produkcji zbiorników i urządzeń, które muszą utrzymać wysoką jakość i czystość. Standardy takie jak ASTM A240 i EN 10088-1 określają wymagania dla stali nierdzewnych, w tym dopuszczalne zawartości chromu i niklu, co czyni je kluczowymi w projektowaniu materiałów dla aplikacji wymagających wysokiej odporności na korozję.
Stwierdzenie, że siarka i fosfor są głównymi pierwiastkami stopowymi w stalach odpornych na korozję, jest nieprawidłowe. Siarka, chociaż w pewnych warunkach może wpływać na właściwości stali, jest w rzeczywistości traktowana jako zanieczyszczenie, które negatywnie wpływa na jakość stali, prowadząc do kruchości i osłabienia struktury. Fosfor również jest składnikiem, który zwiększa kruchość stali i obniża jej zdolność do odkształcania. Obydwa te pierwiastki są w ogólnym ujęciu niepożądane w stalach odpornych na korozję, a ich obecność wskazuje na nieodpowiednie przygotowanie materiału. Z kolei miedź i kobalt, choć mają swoje zastosowania w niektórych stopach, nie są kluczowe dla stali odpornych na korozję. Miedź może wpływać na odporność na korozję w środowiskach kwasowych, ale nie jest to jej główne przeznaczenie. Kobalt, chociaż stosowany w niektórych stopach specjalnych, nie ma istotnego znaczenia w kontekście stali nierdzewnych. W praktyce, stale odporne na korozję są projektowane w oparciu o odpowiednie proporcje chromu i niklu, co czyni je niezastąpionymi w aplikacjach wymagających wysokiej trwałości i odporności na agresywne środowiska, takimi jak przemysł chemiczny, budownictwo oraz medycyna.