Wiertło zamontowane w koniku tokarki ma jeden stopień swobody, co oznacza, że może poruszać się jedynie w kierunku wzdłuż osi obrotu. W praktyce oznacza to, że podczas pracy wiertło jest stabilnie ustalone w koniku, co zapobiega jego niepożądanemu ruchowi w innych kierunkach. Takie ograniczenie ruchu jest kluczowe w procesie wiercenia, ponieważ zapewnia precyzyjne prowadzenie narzędzia oraz minimalizuje ryzyko uszkodzenia zarówno wiertła, jak i obrabianego materiału. Zgodnie z zasadami inżynierii mechanicznej, odpowiednie ustabilizowanie narzędzi skrawających jest istotne dla osiągnięcia wysokiej jakości powierzchni oraz poprawy trwałości narzędzia. W praktyce, w przypadku obróbki metali, narzędzia są często osadzane w konikach tokarek, co pomaga utrzymać właściwą geometrię oraz redukuje drgania. Ostatecznie, znając liczbę stopni swobody, można lepiej zrozumieć zasady działania maszyn CNC oraz podjąć odpowiednie decyzje projektowe.
W przypadku pozostawionego wiertła w koniku tokarki, koncepcja przypisywania mu większej liczby stopni swobody, jak 2, 3 lub 4, jest zasadniczo błędna i wymaga głębszego zrozumienia mechaniki obróbczej. Wiele osób myli stopnie swobody z możliwością ruchu narzędzia w różnych osiach. Jednakże, w kontekście wiertła zamontowanego w koniku, jego jedyny ruch jest ograniczony do osi wzdłużnej, co czyni go bardziej stabilnym i precyzyjnym. Przy założeniu dwóch stopni swobody, można by sugerować, że wiertło mogłoby poruszać się w dwóch kierunkach, co nie jest zgodne z rzeczywistością w konfiguracji tokarki. Z kolei trzy stopnie swobody sugerują dodatkowy ruch, na przykład rotacyjny lub boczny, co nie ma miejsca w przypadku narzędzi skrawających mocowanych w konikach tokarek. Zwiększanie liczby stopni swobody w przypadku narzędzi skrawających prowadzi do nieprecyzyjnych procesów obróbczych i zwiększonego ryzyka uszkodzenia materiału. Tak więc, pomyłki związane z oceną liczby stopni swobody często wynikają z niepełnego zrozumienia zasad mechaniki oraz ich zastosowania w praktyce obróbczej.