Odpowiedź 150 MPa jest prawidłowa, ponieważ w przypadku materiałów konstrukcyjnych, takich jak stal, często przyjmuje się, że dopuszczalne naprężenie na ściskanie jest równe lub zbliżone do dopuszczalnego naprężenia na rozciąganie. W przypadku stali, przy dopuszczalnym naprężeniu na rozciąganie wynoszącym 150 MPa, wartość ta jest często używana jako punkt odniesienia dla naprężenia na ściskanie. Z technicznego punktu widzenia, stal wykazuje symetrię w zakresie wytrzymałości na różne rodzaje obciążeń, co oznacza, że wartości te są w wielu przypadkach równoważne. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy możemy zaobserwować w projektowaniu konstrukcji stalowych, gdzie inżynierowie często opierają się na tych wartościach w analizie nośności elementów. Dodatkowo, w standardach takich jak Eurokod 3, który reguluje projektowanie konstrukcji stalowych, zaleca się stosowanie tych samych wartości naprężeń dla ściskania i rozciągania, co potwierdza praktyczną użyteczność tej zasady w inżynierii.
Podczas analizy błędnych odpowiedzi, warto zauważyć, że pojawiają się pewne nieporozumienia dotyczące zachowań materiałów pod różnymi rodzajami obciążeń. W przypadku stali, odpowiedzi takie jak 120 MPa, 90 MPa i 180 MPa, mogą sugerować błędne podejście do tematu. Na przykład, wartość 120 MPa mogłaby się wydawać rozsądna, ale nie uwzględnia faktu, że w przypadku prostych konstrukcji stalowych nie ma podstaw do obniżania wartości naprężenia na ściskanie poniżej wartości dla rozciągania. Z kolei odpowiedź 90 MPa wydaje się być zbyt niska i może prowadzić do przeszacowania bezpieczeństwa konstrukcji, co jest niezgodne z zasadami projektowania. Odpowiedź 180 MPa natomiast sugeruje, że dopuszczalne naprężenie na ściskanie może być wyższe niż na rozciąganie, co jest sprzeczne z faktami wytrzymałościowymi stali. W praktyce, brak zrozumienia tych zasad może prowadzić do projektów, które nie spełniają wymagań bezpieczeństwa, co z kolei może skutkować awariami strukturalnymi. Takie błędne myślenie często wynika z niedostatecznej znajomości norm dotyczących materiałów oraz błędnej interpretacji danych technicznych dostępnych w literaturze inżynierskiej, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w rzeczywistych zastosowaniach inżynieryjnych.