Kontrolę prawidłowości zazębienia współpracujących kół zębatych wykonuje się za pomocą
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'tusz' jest prawidłowa, ponieważ stosowanie tuszu w kontroli zazębienia kół zębatych opiera się na zasadzie przenoszenia wzoru na powierzchnię zębatą. Tusz, który jest aplikowany na zęby kół, pomaga w wizualizacji obszarów kontaktu między współpracującymi kołami. Gdy koła zębate zazębiają się, tusz zostaje usunięty z miejsc, gdzie nie ma pełnego kontaktu, co umożliwia szybkie określenie nieprawidłowości w zazębieniu, takich jak niewłaściwe ustawienie, zużycie lub uszkodzenia. Przykładem zastosowania tej metody jest kontrola w produkcji oraz during maintenance, gdzie precyzja zazębienia jest kluczowa dla wydajności i trwałości przekładni. W praktyce inżynierskiej użycie tuszu jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie jakości kontroli i zapewnienia zgodności z normami, takimi jak ISO 9001, które kładą duży nacisk na dokładność procesów produkcyjnych i ich ocenę.
Chociaż odpowiedzi takie jak 'liniał krawędziowy', 'passametr' czy 'suwmiarka modułowa' mogą wydawać się logicznymi opcjami, w rzeczywistości nie są one skutecznymi narzędziami do kontroli zazębienia kół zębatych. Liniał krawędziowy, używany głównie do oceny płaskości i prostoliniowości, nie dostarcza informacji o rzeczywistym zazębieniu. Z jego pomocą nie można zweryfikować, czy zęby kół poprawnie się ze sobą stykają. Passametr, z kolei, to przyrząd do pomiarów wymiarów zewnętrznych i nie jest zaprojektowany do analizy interakcji pomiędzy zębami kół. Suwmiarka modułowa, mimo że jest narzędziem precyzyjnym, również nie spełnia wymogów dotyczących badania kontaktu zębów, gdyż jedynie umożliwia pomiar wymiarów, a nie samych powierzchni styku. Użycie tych narzędzi może prowadzić do błędnych wniosków i zaniedbań w ocenie stanu zębów, co w praktyce może skutkować poważnymi awariami mechanicznymi. Dlatego też kluczowe jest zastosowanie sprawdzonych metod, takich jak użycie tuszu, które w sposób jednoznaczny i wizualny potwierdzają prawidłowość zazębienia, eliminując ryzyko błędów w ocenie stanu technicznego układów zębatych.