Chrom jest kluczowym dodatkiem stopowym, który w ilości powyżej 11% znacząco poprawia odporność stali na korozję. Działa on poprzez tworzenie na powierzchni stali warstwy pasywnej, która chroni przed działaniem agresywnych substancji chemicznych, takich jak kwasy czy sole. Dzięki obecności chromu, stal staje się bardziej odporna na rdzy, co jest szczególnie istotne w zastosowaniach przemysłowych i budowlanych, gdzie materiały są narażone na trudne warunki atmosferyczne. Przykładem stali z wysoką zawartością chromu jest stal nierdzewna, szeroko stosowana w kuchniach komercyjnych oraz w budownictwie, gdzie trwałość i estetyka są kluczowe. W standardach takich jak EN 10088-1 określa się rodzaje stali nierdzewnej, z których wiele ma ponad 11% chromu, co czyni je odpornymi na korozję. Zastosowanie stali nierdzewnej minimalizuje koszty konserwacji i wymiany materiałów, co czyni ją bardziej ekonomiczną w dłuższym okresie czasu.
Wybór innych dodatków stopowych, takich jak miedź, wolfram czy aluminium, nie zapewnia stali takiej samej ochrony przed korozją jak chrom. Miedź, choć poprawia właściwości mechaniczne stali i jej odporność na niektóre rodzaje korozji, nie oferuje tak silnej ochrony w agresywnych środowiskach. Jej obecność w stopie stali może prowadzić do tzw. korozji pomorskiej, szczególnie w przypadkach wysokiej wilgotności i zasolenia. Wolfram jest głównie stosowany w stali narzędziowej, gdzie pożądane są właściwości twardości i odporności na wysokie temperatury, ale nie ma on wpływu na ochronę przed korozją. Aluminium, z drugiej strony, ma właściwości antykorozyjne, ale jego wpływ na stal jest ograniczony i nie zapewnia tak wysokiego poziomu ochrony jak chrom. Często mylnie uważa się, że stosowanie innych metali może wystarczyć, co prowadzi do nietrwałych rozwiązań w inżynierii materiałowej. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedni wybór dodatków stopowych jest warunkiem sukcesu w konstruowaniu materiałów odpornych na korozję, a chrom jest niezaprzeczalnym liderem w tej dziedzinie.