Miedź charakteryzuje się najwyższym współczynnikiem przewodzenia ciepła spośród wymienionych metali, co czyni ją jednym z najważniejszych materiałów w zastosowaniach inżynieryjnych i elektrotechnicznych. Współczynnik przewodzenia ciepła miedzi wynosi około 401 W/(m·K), co sprawia, że jest niezwykle efektywna w transportowaniu ciepła. Ze względu na swoje właściwości, miedź jest powszechnie stosowana w produkcji przewodów elektrycznych, gdzie efektywność przewodzenia ciepła jest kluczowa dla zapobiegania przegrzewaniu się i utraty energii. Dodatkowo, miedź wykorzystuje się w systemach grzewczych oraz chłodniczych, gdzie jej zdolność do szybkiego przewodzenia ciepła zwiększa efektywność całego systemu. Przykładem zastosowania miedzi w praktyce jest budowa wymienników ciepła, w których miedź jest preferowanym materiałem ze względu na swoje właściwości termiczne oraz odporność na korozję. W branży elektronicznej miedź znajduje zastosowanie w produkcji płytek drukowanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które zalecają stosowanie materiałów o wysokiej przewodności dla poprawy wydajności urządzeń.
Żelazo, chociaż powszechnie używane w budownictwie i konstrukcjach, nie jest najlepszym materiałem pod względem przewodzenia ciepła. Jego współczynnik przewodzenia ciepła wynosi około 80 W/(m·K), co czyni je znacznie mniej efektywnym w porównaniu do miedzi. Żelazo jest często stosowane w elementach konstrukcyjnych, gdzie jego wytrzymałość i twardość są istotne, ale nie jest optymalne w zastosowaniach wymagających efektywnego przewodzenia ciepła, takich jak systemy grzewcze czy elektroniczne. Chrom, z kolei, ma współczynnik przewodzenia ciepła wynoszący około 93 W/(m·K), co również nie czyni go odpowiednim wyborem do zastosowań wymagających wysokiej efektywności cieplnej. Zastosowanie chromu ogranicza się głównie do polepszania właściwości innych stopów, zwłaszcza w stalach nierdzewnych, gdzie jego obecność zwiększa odporność na korozję, ale nie wpływa na przewodnictwo cieplne. Wolfram, mimo że ma niezwykle wysoką temperaturę topnienia i jest stosowany w zastosowaniach wymagających dużej wytrzymałości na wysoką temperaturę, ma stosunkowo niski współczynnik przewodzenia ciepła wynoszący około 173 W/(m·K). Jego zastosowanie najczęściej spotyka się w produkcji żarówek i w przemyśle lotniczym. Wybór materiału do określonego zastosowania musi być zatem oparty na jego właściwościach fizycznych, takich jak przewodnictwo cieplne, wytrzymałość i odporność na korozję, co jest kluczowe w inżynierii materiałowej.