Kwalifikacja: MEC.03 - Montaż i obsługa maszyn i urządzeń
Zawód: Technik mechanik
Na jaką wysokość powinien być podniesiony obciążnik, aby swobodnie spadając osiągnął prędkość 10 m/s w momencie uderzenia w ziemię? (pomiń opory ruchu i przyjmij g=10m/s2)
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Aby obliczyć wysokość, na jaką należy podnieść obciążnik, aby przy swobodnym spadku osiągnąć prędkość 10 m/s w momencie zetknięcia z ziemią, możemy skorzystać z zasady zachowania energii. W momencie spadku, obciążnik posiada energię potencjalną, która przekształca się w energię kinetyczną. Wzór na energię potencjalną to E_p = mgh, a energię kinetyczną opisuje wzór E_k = 0.5mv^2. Zakładając, że początkowa energia kinetyczna wynosi 0 (obciążnik jest w spoczynku), możemy równać obie energie: mgh = 0.5mv^2. Skracając masę m, otrzymujemy h = v^2/(2g). Podstawiając v = 10 m/s oraz g = 10 m/s², otrzymujemy h = (10 m/s)² / (2 × 10 m/s²) = 5 m. Dlatego obciążnik musi być podniesiony na wysokość 5 m, aby osiągnąć prędkość 10 m/s przy spadku. To zjawisko znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach, w tym w inżynierii mechanicznej, fizyce budowli czy nawet w sportach, gdzie analiza ruchu jest kluczowa.
Aby zrozumieć, dlaczego wybrane odpowiedzi są błędne, warto przyjrzeć się metodologii obliczeń związanych z prędkością i wysokością w kontekście swobodnego spadku. Wysokości 20 m, 2 m oraz 10 m nie prowadzą do osiągnięcia prędkości 10 m/s w momencie uderzenia w ziemię. Dla odpowiedzi 20 m, zastosowanie wzoru na prędkość końcową v = √(2gh) z g = 10 m/s² daje v = √(2*10*20) = √400 = 20 m/s, co znacznie przekracza wymaganą prędkość. Odpowiedź 2 m daje zaledwie v = √(2*10*2) = √40 ≈ 6.32 m/s, co jest niewystarczające. W przypadku odpowiedzi 10 m, obliczenie również prowadzi do prędkości v = √(2*10*10) = √200 ≈ 14.14 m/s, co także przekracza 10 m/s. W kontekście fizyki przy swobodnym spadku istotne jest, aby zrozumieć, że energia potencjalna przekształca się w energię kinetyczną, co jest kluczowym punktem w rozwiązywaniu takich problemów. Błędy w obliczeniach mogą wynikać z nieprecyzyjnego stosowania wzorów oraz niepełnego zrozumienia zasad dynamiki. Koncentracja na jednostkach i dokładność obliczeń są fundamentalne w analizie ruchu obiektów i ich interakcji z grawitacją.