Hartowanie to proces obróbki cieplnej stali, który ma na celu osiągnięcie struktury martenzytycznej, charakteryzującej się wysoką twardością i wytrzymałością. Proces ten polega na nagrzewaniu stali do temperatury austenitycznej, a następnie szybkim schłodzeniu, zazwyczaj w wodzie lub oleju. Taki sposób chłodzenia zapobiega przemianie austenitu w ferryt i cementyt, co prowadzi do powstania martenzytu. Przykładem zastosowania hartowania jest produkcja narzędzi skrawających, w których wymagana jest duża twardość oraz odporność na zużycie. Hartowanie jest kluczowym etapem w obróbce materiałów metalowych, a jego efekty można kontrolować poprzez dobór odpowiednich temperatur i czasów nagrzewania oraz chłodzenia. W branży inżynieryjnej i metalurgicznej istnieją normy i standardy dotyczące hartowania, które zapewniają optymalne właściwości mechaniczne otrzymywanych wyrobów, co wpływa na ich trwałość i funkcjonalność w różnych zastosowaniach.
Wyżarzanie jest procesem, który ma na celu zmiękczenie materiału metalowego przez podgrzewanie go do określonej temperatury, a następnie powolne schładzanie. Owszem, wyżarzanie zmienia strukturę metalu, ale nie prowadzi do powstania struktury martenzytycznej. Rekrystalizacja to z kolei proces, który następuje po odkształceniu plastycznym materiału, a jego celem jest odbudowa struktury krystalicznej metalu. W tym przypadku również nie mamy do czynienia z martenzytem. Odpuszczanie jest procesem, który następuje po hartowaniu i polega na podgrzewaniu stali w celu zmniejszenia twardości oraz poprawy plastyczności, co ma na celu uzyskanie pożądanych właściwości mechanicznych. Często występują błędy myślowe polegające na myleniu tych procesów obróbczych, co może prowadzić do nieprawidłowego doboru metod w praktyce inżynieryjnej. Zrozumienie różnicy między hartowaniem a innymi procesami, takimi jak wyżarzanie, rekrystalizacja czy odpuszczanie, jest fundamentem dla każdego inżyniera i specjalisty zajmującego się obróbką stali.