Tlenek węgla (CO) jest kluczowym wskaźnikiem występowania spalania niezupełnego. Powstaje on w wyniku ograniczonego dostępu tlenu podczas procesu spalania. W idealnych warunkach, pełne spalanie węgla prowadzi do utworzenia dwutlenku węgla (CO2). Jednak, gdy ilość tlenu jest niedostateczna, cząsteczki węgla łączą się z tlenem w sposób niepełny, generując tlenek węgla. W praktyce, obecność tlenku węgla w spalinach jest alarmująca, ponieważ jest to związek toksyczny, który może prowadzić do poważnych zagrożeń zdrowotnych, takich jak zatrucia. W związku z tym, monitorowanie jego poziomu jest kluczowe w systemach wentylacyjnych i kotłowych, w tym w standardach ISO oraz normach ochrony środowiska. Dobre praktyki w przemyśle energetycznym i cieplnym obejmują regularne pomiary emisji CO, co pozwala na szybką identyfikację problemów związanych z nieefektywnym spalaniem oraz dostosowywanie warunków pracy urządzeń grzewczych.
Woda, dwutlenek siarki oraz dwutlenek węgla to składniki, które mogą występować w spalinach, lecz ich obecność nie wskazuje na spalanie niezupełne. Woda powstaje jako produkt uboczny spalania węgla, a jej obecność nie jest wskaźnikiem jakości spalania. Przy pełnym procesie spalania węgla, woda powstaje z pary wodnej, natomiast w procesie niepełnym nie wpływa ona na generowanie tlenku węgla. Dwutlenek siarki (SO2) jest efektem spalania siarki, która znajduje się w paliwach, a jego obecność nie jest związana z poziomem tlenku węgla. Dwutlenek węgla natomiast powstaje przy pełnym spalaniu, dlatego jego obecność w spalinach jest dowodem na skuteczne wykorzystanie paliwa w procesie. Typowy błąd myślowy polegający na przypisywaniu wskaźników jakości spalania do tych substancji wynika z niepełnego zrozumienia procesu chemicznego zachodzącego podczas spalania. Dla odpowiedniego monitorowania efektywności spalania, istotne jest skupienie się na pomiarze tlenku węgla, a nie na innych produktach reakcji chemicznych, które mogą powstawać w związku z różnymi parametrami spalania.