Odpowiedź 1 600 K jest prawidłowa zgodnie z zasadą przemiany izochorycznej gazu doskonałego, która zakłada, że objętość gazu pozostaje stała. W tej sytuacji możemy zastosować równanie stanu gazu doskonałego, które można zapisać jako P1/T1 = P2/T2, gdzie P to ciśnienie, a T to temperatura. Z danych mamy P1 = 2 MPa, T1 = 400 K oraz P2 = 8 MPa. Podstawiając do wzoru, otrzymujemy: T2 = P2 * T1 / P1 = 8 MPa * 400 K / 2 MPa = 1 600 K. Tego typu obliczenia są istotne w zastosowaniach inżynieryjnych, na przykład w procesach przemysłowych, gdzie kontrola temperatury i ciśnienia gazu ma kluczowe znaczenie dla efektywności energetycznej i bezpieczeństwa urządzeń. Praktyczne zastosowanie tego typu analizy pozwala inżynierom na przewidywanie zachowania gazów w różnych warunkach, co jest niezbędne w projektowaniu systemów HVAC, silników spalinowych czy instalacji chemicznych.
Wybór odpowiedzi 400 K jest nieprawidłowy, ponieważ zakłada, że temperatura gazu pozostaje niezmieniona, co nie ma miejsca w przypadku wzrostu ciśnienia w procesie izochorycznym. Takie myślenie jest błędne, ponieważ nie uwzględnia fundamentalnych zasad termodynamiki, które wskazują na wzrost temperatury przy wzroście ciśnienia, gdy objętość jest stała. W kontekście gazów doskonałych temperatura jest bezpośrednio powiązana z ciśnieniem, a ich zmiany powinny być analizowane w kontekście równania stanu. Przy wyborze 100 K, błędnie zakłada się, że wzrost ciśnienia prowadzi do obniżenia temperatury, co stoi w sprzeczności z obserwacjami empirycznymi i teorią. Ostatecznie, wybór 800 K również jest niepoprawny, gdyż nie odpowiada wzorowi obliczeniowemu. Spójne zrozumienie właściwości gazów oraz wpływu ciśnienia na temperaturę jest kluczowe dla inżynierów i naukowców pracujących w dziedzinach takich jak inżynieria chemiczna, mechanika płynów, czy termodynamika. Ignorowanie tych podstawowych zasad prowadzi do poważnych błędów w analizie i projektowaniu systemów, co może skutkować nieefektywnością energetyczną lub nawet uszkodzeniami sprzętu.