Szlifowanie jest procesem obróbczy, który umożliwia osiągnięcie bardzo niskiej chropowatości powierzchni, takiej jak Ra=0,16 mikrometra. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich narzędzi ściernych, które pracują z wysokimi prędkościami obrotowymi. W procesie tym materiał jest usuwany poprzez ścieranie, co pozwala na uzyskanie gładkiej i równomiernej powierzchni. Szlifowanie jest powszechnie stosowane w przemyśle motoryzacyjnym, lotniczym oraz w produkcji precyzyjnych komponentów, gdzie wymagania dotyczące chropowatości są szczególnie restrykcyjne. Minimalizacja chropowatości poprawia właściwości tribologiczne powierzchni, co jest kluczowe dla zmniejszenia tarcia i zużycia elementów maszyn. Przy odpowiednim doborze parametrów obróbczych, takich jak prędkość posuwu oraz rodzaj zastosowanego materiału ściernego, można uzyskać pożądane parametry powierzchniowe, zgodne z normami ISO 1302. Warto również zauważyć, że szlifowanie jest często stosowane jako końcowy etap obróbki, mający na celu poprawę jakości i precyzji wyrobów.
Frezowanie, struganie i toczenie to procesy obróbcze, które w przeciwieństwie do szlifowania, nie są w stanie osiągnąć tak niskiej chropowatości powierzchni jak Ra=0,16 mikrometra. Frezowanie polega na usuwaniu materiału za pomocą narzędzia obrotowego, które ma ograniczoną zdolność do uzyskiwania gładkich powierzchni, zwłaszcza przy większych prędkościach skrawania. Frezowanie często prowadzi do występowania większych nierówności na powierzchni, szczególnie w przypadku twardych materiałów. Struganie także wykorzystuje narzędzia skrawające, ale jego zastosowanie jest ograniczone do prostych kształtów i często generuje wyższą chropowatość powierzchni ze względu na charakterystykę ruchu narzędzia oraz jego geometrię. Toczenie, które jest procesem obróbki okrągłych przedmiotów, również nie jest efektywne w osiąganiu tak niskich wartości Ra, ponieważ narzędzie skrawające pozostawia charakterystyczne rowki i nierówności. W praktyce, wybór metody obróbczej powinien być podyktowany wymaganiami dotyczącymi chropowatości oraz rodzajem obrabianego materiału. W przypadku zastosowań wymagających bardzo gładkich powierzchni, szlifowanie pozostaje jedyną efektywną metodą, która spełnia te kryteria. Konsekwencje błędnego wyboru metody mogą prowadzić do zwiększonego zużycia elementów lub niewłaściwej funkcjonalności wyrobów, co jest nieakceptowalne w wielu branżach przemysłowych.