Wytrzymałość nitów w połączeniu oblicza się głównie na ścinanie, ponieważ nity są najczęściej stosowane do łączenia elementów konstrukcyjnych, gdzie działające siły mogą powodować ich przesunięcie wzdłuż linii styku. Głównym zadaniem nitów jest zapewnienie, że dwa elementy pozostaną w stałej pozycji względem siebie, co skutkuje obciążeniem na ścinanie. Przykładem zastosowania nitów w praktyce mogą być konstrukcje stalowe, takie jak mosty czy budynki, gdzie nity łączą stalowe belki, a ich siła ścinająca musi być odpowiednio obliczona, aby zapobiec awariom. Zgodnie z normą PN-EN 1993-1-8, przy projektowaniu połączeń w konstrukcjach stalowych należy uwzględnić obciążenia ścinające, co stanowi kluczowy aspekt w zapewnieniu bezpieczeństwa konstrukcji. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie analizy wytrzymałościowej w oparciu o rzeczywiste warunki pracy oraz zastosowanie odpowiednich materiałów, co zwiększa trwałość połączeń nitowych.
Obliczanie wytrzymałości nitów na zginanie, skręcanie czy ściskanie jest koncepcją nieprawidłową, ponieważ te rodzaje obciążeń nie oddają rzeczywistych warunków, w jakich nity pracują w połączeniach. Zginanie odnosi się do sytuacji, w której element jest poddawany momentom zginającym, co w przypadku nitów nie jest dominującym zjawiskiem. Nity zazwyczaj nie są projektowane do przenoszenia takich obciążeń, co może prowadzić do ich przedwczesnego uszkodzenia. Skręcanie z kolei wiąże się z działaniem momentów skręcających, które również nie występują w typowych zastosowaniach nitów. Nity są stosunkowo nieelastycznymi połączeniami, a ich wytrzymałość na ściskanie nie jest kluczowym aspektem, ponieważ połączenia nitowe nie są projektowane z myślą o obciążeniach osiowych. Kluczowym błędem w myśleniu o obliczeniach wytrzymałościowych jest brak uwzględnienia rzeczywistych warunków obciążeń, jakie występują w konstrukcji. Dlatego też, aby zapewnić bezpieczeństwo i funkcjonalność połączeń nitowych, wymagana jest analiza ich wytrzymałości na ścinanie, co jest zgodne z uznawanymi standardami inżynieryjnymi i praktykami branżowymi.