Poprawna odpowiedź to 100 mm/min, co możemy obliczyć, stosując wzór na posuw wiertła. Posuw wiertła (f) można wyznaczyć ze wzoru f = f_o * n, gdzie f_o to posuw na obrót, a n to liczba obrotów na minutę. Aby obliczyć n, możemy skorzystać z wzoru na prędkość skrawania v_c, która jest związana z średnicą wiertła D oraz liczbą obrotów n. Prędkość skrawania wyraża się równaniem v_c = π * D * n. Z przekształcenia tego wzoru otrzymujemy n = v_c / (π * D). Podstawiając wartości: v_c = 30 m/min (czyli 30000 mm/min), D = 10 mm oraz π = 3, otrzymujemy n = 30000 / (3 * 10) = 1000 obr/min. Następnie, obliczamy posuw: f = f_o * n = 0,1 mm/obrót * 1000 obr/min = 100 mm/min. Takie obliczenia są powszechnie stosowane w inżynierii mechanicznej i obróbce skrawaniem, pozwalając na optymalizację procesów technologicznych oraz zapewnienie odpowiedniej jakości i efektywności produkcji.
Wybór błędnych odpowiedzi najczęściej wynika z niewłaściwego zrozumienia zależności między prędkością skrawania, średnicą narzędzia oraz posuwem na obrót. Na przykład, wybierając 10 mm/min, można sądzić, że obliczenia są prostsze, jednak to zaniża realną prędkość skrawania oraz prowadzi do nieefektywnego wykorzystania narzędzi. Z kolei odpowiedź 1 mm/min zdaje się sugerować, że posuw na obrót jest tak mały, że może to prowadzić do przegrzewania narzędzia i jego szybkiego zużycia, co jest sprzeczne z zasadami optymalizacji procesów skrawania. Odpowiedź 1000 mm/min wydaje się zbyt wysoka, co może prowadzić do uszkodzenia materiału obrabianego poprzez nadmierne ciśnienie i ciepło generowane podczas obróbki. Właściwe obliczenia i ich zrozumienie są kluczowe w praktyce inżynieryjnej, ponieważ pozwalają na dobór odpowiednich parametrów skrawania, co z kolei przekłada się na efektywność produkcji, jakość powierzchni oraz żywotność narzędzi. Przykłady z przemysłu pokazują, że nieprawidłowe dobranie posuwu może prowadzić do odkształceń materiałów oraz niestabilności procesów technologicznych, co w konsekwencji zwiększa koszty produkcji i czasy przestojów.