Obliczenie wartości posuwu minutowego (vf) podczas frezowania głowicą frezową z 6 ostrzami (z = 6) można przeprowadzić stosując wzór vf = fz * z * n. W tym przypadku, posuw na ostrze (fz) wynosi 0,2 mm/ostrze, a liczba obrotów (n) freza to 600 min-1. Po podstawieniu wartości do wzoru otrzymujemy: vf = 0,2 mm/ostrze * 6 ostrzy * 600 min-1 = 720 mm/min. Ta wartość posuwu jest kluczowa w kontekście efektywności procesu frezowania, ponieważ odpowiednio dobrany posuw wpływa na jakość obrabianego materiału oraz żywotność narzędzia. Przykładowo, zbyt niski posuw może prowadzić do przegrzewania narzędzia, podczas gdy zbyt wysoki posuw może skutkować pogorszeniem jakości obrabianej powierzchni. W praktyce inżynierskiej, dobór optymalnych parametrów skrawania, takich jak posuw minutowy, jest niezwykle istotny i powinien być realizowany zgodnie z zaleceniami producentów narzędzi oraz standardami branżowymi, co pozwala na osiągnięcie wysokiej efektywności produkcji i minimalizację kosztów.
Wartości posuwu minutowego, takie jak 120 mm/min, 1,2 mm/min czy 3600 mm/min, mogą wydawać się atrakcyjne, ale nie są zgodne z rzeczywistością obliczeń opartych na zastosowanej formule. Wybór posuwu minutowego nie może być dokonywany w oderwaniu od parametrów, takich jak liczba ostrzy, posuw na ostrze oraz liczba obrotów. W przypadku błędnych odpowiedzi, np. 120 mm/min, można zauważyć, że ta wartość jest znacznie zaniżona w kontekście obliczeń. Przy zbyt niskim posuwie występuje ryzyko, że proces frezowania będzie nieefektywny, co prowadzi do marnotrawstwa czasu i materiałów. Z kolei odpowiedź 1,2 mm/min to praktycznie śladowa wartość, która w kontekście obróbczej technologii nie ma sensu, ponieważ taka prędkość jest zbyt mała, co skutkowałoby brakiem efektywności operacji skrawania oraz znacznie wydłużonym czasem obróbki. Odpowiedź 3600 mm/min to natomiast wartość skrajnie wygórowana, co mogłoby prowadzić do zniszczenia narzędzia oraz obrabianego materiału w wyniku nadmiernych obciążeń. Kluczowe jest zrozumienie, że dobór posuwu minutowego musi być zgodny z przyjętymi zasadami technologicznymi i praktykami inżynierskimi, a także z wymaganiami konkretnych procesów obróbczych.