Toczenie to proces obróbczy, w którym przedmiot obrabiany wykonuje ruch obrotowy wokół swojej osi, podczas gdy narzędzie skrawające porusza się wzdłuż osi tego przedmiotu. Jest to jedna z podstawowych metod obróbczych, wykorzystywana głównie w przemyśle do produkcji elementów cylindrycznych, takich jak wały, tuleje czy zębatki. Toczenie pozwala na uzyskanie wysokiej precyzji wymiarowej oraz dobrej jakości powierzchni, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach inżynieryjnych. Przykładem zastosowania toczenia jest produkcja osi w pojazdach, gdzie wymagana jest zarówno solidność, jak i dokładność wymiarów. W praktyce inżynieryjnej toczenie często odbywa się na tokarkach CNC, które pozwalają na automatyzację procesu oraz zwiększenie wydajności produkcji. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk, podczas toczenia ważne jest odpowiednie dobranie parametrów obróbczych, takich jak prędkość skrawania, głębokość skrawania oraz posuw, aby zoptymalizować proces i minimalizować zużycie narzędzi.
Szlifowanie to proces obróbczy, który służy do poprawy jakości powierzchni i osiągania precyzyjnych wymiarów. W odróżnieniu od toczenia, podczas szlifowania narzędzie skrawające (w postaci ściernicy) porusza się z dużą prędkością, a przedmiot obrabiany pozostaje nieruchomy. Szlifowanie jest szczególnie przydatne w przypadkach, gdy wymagane są bardzo małe tolerancje wymiarowe oraz gładkie powierzchnie, ale nie jest odpowiednie do obróbki materiałów w formie złożonych kształtów, jak to ma miejsce w toczeniu. Struganie to proces, w którym narzędzie skrawające wykonuje ruch posuwowy, a równocześnie przedmiot obrabiany porusza się w kierunku przeciwnym. Struganie jest stosowane głównie do obróbki dużych powierzchni oraz do tworzenia rowków, co różni się znacznie od toczenia, które koncentruje się na obróbce cylindrycznej. Frezowanie, z kolei, to proces, w którym narzędzie skrawające obraca się wokół własnej osi, podczas gdy materiał obrabiany jest przesuwany, co pozwala na uzyskanie różnych kształtów i konturów. To również odmienny proces od toczenia, który nie umożliwia takiej formy obróbki, jak w przypadku toczenia cylindrów. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego doboru odpowiedniej metody obróbczej w zależności od wymagań projektu.