Szlifierki są narzędziami przeznaczonymi do obróbki powierzchniowej, które pozwalają na uzyskanie bardzo wysokiej chropowatości powierzchni, co czyni je idealnym wyborem w przypadku wymagania uzyskania parametrów Ra na poziomie 0,16 µm. Proces szlifowania polega na usuwaniu materiału z obrabianego elementu za pomocą narzędzi ściernych, które zapewniają precyzyjne i gładkie wykończenie. W praktyce szlifierki stosowane są w wielu branżach, w tym w przemyśle motoryzacyjnym, lotniczym oraz przy produkcji precyzyjnych komponentów. Standard ISO 1302 określa metody klasyfikacji chropowatości powierzchni, co potwierdza znaczenie właściwego doboru technologii obróbczej, aby spełniać określone normy. Wykorzystanie szlifierki pozwala na efektywne uzyskanie wymaganej chropowatości, co jest niezbędne przy produkcji elementów, które muszą charakteryzować się wysoką precyzją i jakością wykończenia.
Chociaż strugarki, frezarki i dłutownice są również narzędziami używanymi do obróbki materiałów, to nie są one odpowiednie do uzyskania chropowatości na poziomie 0,16 µm. Strugarki, które działają poprzez usuwanie materiału za pomocą ostrzy, mogą zapewniać przyzwoite wykończenie, jednak ich zastosowanie w przypadku wymaganej chropowatości Ra 0,16 µm jest ograniczone, ponieważ zazwyczaj osiągają one wykończenie na poziomie Ra 0,8 µm lub gorszym. Frezarki, podobnie jak strugarki, służą do usuwania materiału, ale również nie są w stanie uzyskać tak wysokiej gładkości powierzchni. Dłutownice, które są używane do obróbki kształtowej, mają ograniczone zastosowanie w kontekście uzyskiwania wysokiej chropowatości, co również czyni je niewłaściwym wyborem w tym przypadku. Powszechnym błędem jest założenie, że metody obróbcze, takie jak frezowanie czy struganie, mogą zastąpić szlifowanie w zastosowaniach wymagających bardzo małych wartości chropowatości. Jednakże, aby spełnić takie wymagania, konieczne jest zastosowanie odpowiednich technologii, takich jak szlifowanie, które zapewniają precyzyjne i skuteczne wykończenie powierzchni.