Odpowiedź "gumowe" jest prawidłowa, ponieważ materiały gumowe charakteryzują się wyjątkowymi właściwościami elastycznymi, które umożliwiają im odkształcanie się pod wpływem sił zewnętrznych, a następnie powracanie do pierwotnego kształtu po ich usunięciu. Te właściwości sprawiają, że gumowe połączenia są często stosowane w aplikacjach wymagających amortyzacji, takich jak uszczelki, podeszwy obuwia czy elementy zawieszenia pojazdów, gdzie potrzebna jest zdolność do absorpcji drgań i wstrząsów. W branży budowlanej oraz motoryzacyjnej stosuje się materiały gumowe także w produkcji wibracyjnych i elastycznych połączeń, które są w stanie wytrzymać znaczne obciążenia, jednocześnie nie ulegając deformacji. Dodatkowo, normy takie jak ISO 14001 i BS 9001 podkreślają znaczenie elastyczności materiałów w projektowaniu komponentów, co sprzyja ich długowieczności oraz efektywności energetycznej.
Klejenie, nitowanie oraz roztłaczanie to techniki, które nie zapewniają elastyczności analogicznej do właściwości gumowych. Połączenia klejone polegają na zastosowaniu substancji wiążących, które, choć mogą oferować pewną zdolność do przylegania, nie dysponują właściwościami odkształcalnymi i powrotu do pierwotnego kształtu, które są kluczowe w aplikacjach wymagających elastyczności. Kleje często mają ograniczoną odporność na obciążenia dynamiczne i mogą utracić swoje właściwości w wyniku długotrwałego narażenia na naprężenia. Nitrocyje, z drugiej strony, są używane do łączenia komponentów w sposób sztywny, co może prowadzić do pękania materiałów w miejscach wkrętów pod wpływem zmiennych obciążeń. Roztłaczanie, czyli proces formowania elementów poprzez wlewanie materiału w formę, także nie zapewnia elastyczności, gdyż tworzy połączenia o stałej geometrii i niskiej zdolności do adaptacji w obliczu zmieniających się warunków. Stąd, stosowanie tych metod w kontekście elastyczności i powrotu do pierwotnego kształtu jest wadliwe, prowadząc do konstrukcji mało odpornych na zmiany warunków użytkowania oraz obciążenia.