Boksyt, będący naturalnym minerałem aluminium, nie jest materiałem stosowanym w łożyskach ślizgowych ze względu na swoje właściwości fizyczne i chemiczne. Łożyska ślizgowe wymagają materiałów o wysokiej odporności na ścieranie, niskim współczynniku tarcia oraz dobrej odporności na obciążenia. Stop aluminium i stop cyny są powszechnie stosowane w przemyśle ze względu na ich dobre właściwości mechaniczne oraz niską gęstość, co przekłada się na lepsze osiągi w aplikacjach łożyskowych. Wolfram, z kolei, jest materiałem o wysokiej twardości i odporności na wysokie temperatury, co czyni go użytecznym w aplikacjach wymagających dużej niezawodności. W przypadku boksytu jego struktura i właściwości nie są przystosowane do pracy w łożyskach, co może prowadzić do szybkiego zużycia oraz awarii, co jest sprzeczne z zasadami projektowania efektywnych systemów łożyskowych.
Wybór stopów aluminium, cyny czy wolframu może wydawać się uzasadniony w kontekście materiałów stosowanych w łożyskach ślizgowych, jednak każda z tych opcji ma specyficzne zastosowania i właściwości, które niekoniecznie czynią je idealnymi do tego celu. Stopy aluminium są często wykorzystywane w łożyskach ze względu na swoją lekkość oraz odporność na korozję, co sprawia, że są popularne w zastosowaniach motoryzacyjnych i lotniczych. Z kolei stopy cyny, które mogą być stosowane w łożyskach, znane są z dobrego współczynnika tarcia oraz właściwości smarności, co przyczynia się do ich efektywnego działania w kontekście łożysk. Wolfram, mimo że jest materiałem o wysokiej twardości, nie jest powszechnie stosowany w łożyskach ślizgowych z powodu swojej masy oraz kosztów produkcji. Zastosowanie tych materiałów może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż nie biorą one pod uwagę specyficznych warunków pracy łożysk. Konsekwencją niewłaściwego doboru materiałów jest nie tylko obniżenie efektywności, ale także zwiększone ryzyko awarii całych systemów maszynowych, co może prowadzić do kosztownych przestojów w produkcji. Właściwy dobór materiałów w kontekście łożysk ślizgowych jest kluczowy dla zapewnienia ich długowieczności i niezawodności, a boksyt nie spełnia tych wymagań, przez co jego zastosowanie w tej dziedzinie jest nieodpowiednie.