Grafit w postaci kulistej, znany również jako grafit sferoidalny, powstaje w wyniku sferoidyzowania ciekłego stopu żeliwa. Proces ten polega na dodaniu odpowiednich modyfikatorów, takich jak magnez, które zmieniają strukturę grafitu z formy płatkowej na kulistą. Grafit sferoidalny ma lepsze właściwości mechaniczne w porównaniu do innych form grafitu, co czyni go idealnym materiałem do produkcji żeliw o wysokiej wytrzymałości i odporności na pękanie. W praktyce, żeliwo sferoidalne znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak przemysł motoryzacyjny (np. w produkcji bloków silnikowych), przemysł maszynowy oraz budowlany. Dzięki tym właściwościom, żeliwo sferoidalne jest często preferowane w sytuacjach, gdzie wymagana jest wysoka trwałość oraz odporność na zmienne warunki pracy. Standardy branżowe, takie jak ASTM A536, określają wymagania dotyczące jakości i właściwości technicznych żeliw sferoidalnych, co pozwala na ich szerokie zastosowanie w przemyśle.
Mimo że grafit w postaci kulistej jest istotnym materiałem w przemyśle żeliwnym, niektóre z podanych odpowiedzi mogą wprowadzać w błąd. Odpowiedzi sugerujące modyfikowane lub szare żeliwa odnoszą się do różnych typów żeliwa, które mają odmienne właściwości i zastosowania. Żeliwo modyfikowane, na przykład, charakteryzuje się poprawioną mikroskalą grafitu, ale niekoniecznie przyjmuje formę kulistą. Żeliwa szare z kolei, chociaż mają swoje zalety, takie jak lepsza odporność na ścieranie, zawierają grafit w formie płatków, co ogranicza ich wytrzymałość w porównaniu do żeliw sferoidalnych. Odpowiedź dotycząca wermikularnych żeliw odnosi się do jeszcze innej formy, gdzie grafit przyjmuje formę wermikularną, co również nie przekłada się na właściwości żeliwa sferoidalnego. Typowym błędem myślowym może być mylenie różnych typów grafitu i ich wpływu na właściwości mechaniczne materiałów. Właściwe zrozumienie różnic między tymi rodzajami jest kluczowe dla skutecznego doboru materiałów w branży inżynieryjnej i produkcyjnej.