Moment utwierdzenia belki oblicza się jako iloczyn siły przyłożonej do belki oraz odległości od punktu utwierdzenia do punktu przyłożenia tej siły. W tej sytuacji, siła wynosząca 0,5 kN, co odpowiada 500 N, oraz odległość 80 cm, czyli 0,8 m, można zastosować równanie M = F * d, gdzie M to moment, F to siła, a d to odległość. Po obliczeniach, M = 500 N * 0,8 m, co daje nam 400 Nm. Zrozumienie tej zasady jest kluczowe w inżynierii, ponieważ moment utwierdzenia jest fundamentalnym pojęciem w analizie statycznej konstrukcji. Przykładowo, projektując most czy budynek, inżynierowie muszą uwzględnić momenty utwierdzenia, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji. Ponadto, znajomość momentów umożliwia ocenę zachowania materiałów pod obciążeniem, co jest niezbędne do spełnienia norm budowlanych i inżynieryjnych, takich jak Eurokod czy AISC.
Wybór innej odpowiedzi niż 400 Nm wskazuje na niepełne zrozumienie koncepcji momentu utwierdzenia. Odpowiedzi takie jak 4 kNm, 40 Nm i 40 kNm mogą być wynikiem nieprawidłowego przeliczenia jednostek lub zrozumienia samego pojęcia momentu. Moment utwierdzenia jest miarą siły obrotowej działającej na belkę, a jego wartość zależy od zarówno przyłożonej siły, jak i odległości od punktu utwierdzenia. Dla przykładu, 4 kNm to równowartość 4000 Nm, co sugeruje, że mnożenie siły przez odległość zostało znacząco przesadzone. Z kolei 40 Nm i 40 kNm mogą wynikać z błędnego zrozumienia proporcji siły do odległości. Typowym błędem jest pomijanie konwersji jednostek lub niewłaściwe policzenie wartości odległości, co prowadzi do niewłaściwych wniosków. Dobrą praktyką jest zawsze zwracanie uwagi na jednostki i zachowanie spójności w obliczeniach. W naukach inżynieryjnych, gdzie precyzja jest kluczowa, takie nieścisłości mogą prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu i ocenie konstrukcji.
