Kwalifikacja: MEC.09 - Organizacja i nadzorowanie procesów produkcji maszyn i urządzeń

Wybór innej kolejności zabiegów obróbczych, jak roztaczanie czy szlifowanie w różnych kombinacjach, prowadzi do nieoptymalnych rezultatów. Roztaczanie, jako pierwsza operacja, nie jest odpowiednie dla otworów o wymiarze O25H7, ponieważ nie przygotowuje on bazy do dalszych, bardziej precyzyjnych operacji. Roztaczanie jest zazwyczaj stosowane jako technika wykończeniowa dla większych otworów lub gdy wymagana jest duża precyzja na już istniejących otworach. Zastosowanie szlifowania przed rozwierceniem również jest niewłaściwe, ponieważ szlifowanie stosuje się w końcowej fazie obróbki w celu uzyskania wysokiej jakości powierzchni i dokładności wymiarowej. W przypadku otworów o dużej precyzji, jak O25H7, kluczowe jest najpierw wykonanie otworów podstawowych i ich dalsza obróbka w odpowiedniej kolejności. Operacje szlifowania i honowania są stosowane na końcu cyklu obróbczej, by poprawić jakość powierzchni, a nie jako wstępne zabiegi. Takie myślenie może wynikać z niepełnego zrozumienia etapów obróbczych oraz ich wzajemnych zależności, co jest kluczowe w inżynierii produkcji i technologii obróbczej.