Kwalifikacja: MEC.09 - Organizacja i nadzorowanie procesów produkcji maszyn i urządzeń

Wybór stali niestopowej wysokowęglowej do konstrukcji spawanych jest problematyczny, ponieważ tego typu stal, charakteryzująca się wyższą zawartością węgla (powyżej 0,3%), ma zwiększoną twardość, ale jednocześnie obniżoną plastyczność. W praktyce oznacza to, że stal ta ma tendencję do pękania w strefie spawania, co może prowadzić do poważnych problemów w konstrukcjach. Użycie stali nierdzewnej również nie jest zalecane, jeśli nie są spełnione specyficzne wymagania dotyczące korozji, ponieważ często wymaga ona innego podejścia do spawania i obróbki. Również stosowanie stali o dużej zawartości dodatków stopowych nie jest typowe w konstrukcjach, które nie wymagają dodatkowych właściwości, takich jak odporność na wysoką temperaturę czy korozję. Zastosowanie takich stali może prowadzić do zwiększenia kosztów i skomplikowania procesów technologicznych, bez rzeczywistej korzyści dla konstrukcji. Często błędem myślowym jest przyjmowanie, że im więcej stopów, tym lepsza jakość stali, co nie zawsze jest zgodne z rzeczywistością. W kontekście spawania, kluczowa jest równocześnie plastyczność i wytrzymałość materiału, co uzyskuje się poprzez odpowiedni dobór stali, a stal niestopowa niskowęglowa jest w tym przypadku najlepszym rozwiązaniem.