Wybór gatunku stali St7 / E360 jako odpowiedniej dla wykonania wału jest uzasadniony na podstawie analizy jego właściwości mechanicznych. Stal ta charakteryzuje się wytrzymałością na rozciąganie, której wartość kgo wynosi 85 MPa. W kontekście obciążeń cyklicznych, takich jak zginanie w cyklu wahadłowym, istotne jest, aby materiał nie tylko wytrzymał maksymalne naprężenia, lecz także miał odpowiedni margines bezpieczeństwa. W przypadku wału, który będzie narażony na maksymalne naprężenia 80 MPa, zastosowanie stali St7 / E360 zapewnia dodatkowy zapas wytrzymałości, co jest zgodne z praktykami inżynieryjnymi. Dodatkowo, stal ta jest szeroko stosowana w przemyśle ze względu na swoją dostępność oraz właściwości mechaniczne, co czyni ją idealnym wyborem do konstrukcji elementów, które muszą wykazywać odporność na zmęczenie. W projektowaniu inżynieryjnym kluczowe jest również przestrzeganie norm, takich jak PN-EN 10025, które regulują wymagania dla stali konstrukcyjnych, co dodatkowo potwierdza zasadność wyboru tego konkretnego gatunku stali.
Analizując niepoprawny wybór gatunków stali, warto zwrócić uwagę na kilka istotnych aspektów związanych z ich właściwościami mechanicznymi oraz aplikacjami inżynieryjnymi. Wybór stali, które mają niską wytrzymałość na rozciąganie bądź zginanie, nie tylko nie sprosta wymaganiom stawianym wałowi narażonemu na maksymalne naprężenia 80 MPa, ale także może prowadzić do katastrofalnych skutków w eksploatacji. W wielu przypadkach, gdy inżynierowie decydują się na materiały o niewystarczających parametrach wytrzymałościowych, są to wyniki niewłaściwej analizy kryteriów projektowych. Często pomija się kluczowe czynniki, jak cykliczne obciążenia, które mogą prowadzić do zjawiska zmęczenia materiału, a tym samym do nieodwracalnych uszkodzeń. Przykładowo, wybierając stal o wytrzymałości na rozciąganie mniejszej niż wymagana, inżynier narazi konstrukcję na ryzyko złamania czy deformacji pod wpływem normalnych warunków pracy. Ważne jest, aby pamiętać, że w inżynierii konstrukcyjnej stosuje się normy i standardy, takie jak PN-EN 1993, które określają parametry materiałów do zastosowań w budownictwie. Niedostateczna znajomość takich norm oraz ich praktyczne zastosowanie w doborze materiałów prowadzi do wyborów, które mogą zagrażać bezpieczeństwu konstrukcji. Dlatego kluczowe jest, aby każdy inżynier rozumiał znaczenie analizy wytrzymałości materiałów oraz ich aplikacji w kontekście rzeczywistych obciążeń, z jakimi będą się musiały zmagać w trakcie pracy.
