Kwalifikacja: MEC.09 - Organizacja i nadzorowanie procesów produkcji maszyn i urządzeń

Wybór materiałów do produkcji łożysk ślizgowych jest kluczowy dla ich wydajności i trwałości. Nitinol, będący stopem niklu i tytanu, ma unikalne właściwości pamięci kształtu, ale nie jest odpowiedni dla łożysk ślizgowych. Jego zastosowanie ogranicza się głównie do elementów, które muszą zmieniać kształt pod wpływem temperatury, co nie jest istotne w kontekście funkcji łożysk. Stal węglowa, którą można znaleźć w staliwnej konstrukcji, oferuje dobrą wytrzymałość, ale wymaga regularnego smarowania, aby zminimalizować korozję i zużycie. W kontekście łożysk ślizgowych, stal nie jest materiałem optymalnym, gdyż nie zapewnia niskiego współczynnika tarcia bez smarowania. Magnez, z kolei, jest materiałem stosunkowo lekkim, ale jego zastosowanie w łożyskach jest ograniczone z powodu niskiej odporności na korozję oraz niskiej wytrzymałości w porównaniu do innych metali. Dodatkowo, magnez nie ma właściwości smarnych, co czyni go nieodpowiednim do takich zastosowań. W związku z tym, wybór niewłaściwych materiałów prowadzi do nieefektywności w działaniu łożysk, co może generować dodatkowe koszty w postaci awarii oraz konieczności częstszej konserwacji. W praktyce, dla uzyskania optymalnych wyników, należy kierować się sprawdzonymi rozwiązaniami, takimi jak teflon, który eliminuje konieczność smarowania, zwiększając tym samym efektywność i trwałość łożysk.